2016-01 ECIW studiegroep reflectie

Liefde voor de aarde maakt woestijnen groen, zout water zoet, en laat bomen groeien waar eerder alles doodging. Liefde voor gezondheid helpt mensen zichzelf te helen. Liefde voor kinderen verandert scholen in plekken waar goddelijke talenten maximaal worden ontwikkeld. Liefde voor de vijand brengt relaties tot leven. Liefde voor medewerkers laat bedrijven en organisaties floreren. Liefde voor economie creëert welzijn en geluk voor mens en samenleving.

Een van de vele manieren om liefde in ons leven volop de ruimte te geven is via de kracht van zegening. Met als gevolg dat we steeds vaker ervaren dat uiteindelijk alleen liefde werkelijkheid blijkt te zijn. Zegening helpt de liefde zichzelf overal in de wereld uit te breiden. Een bijeenkomst met praktische ingrediënten voor een gezegend nieuwjaar!

Reflectie

Dit is een cursus in wonderen. Het is een verplichte cursus. Alleen de tijd waarop je hem doet staat jou vrij. Vrije wil betekent niet dat jij het leerplan kunt vaststellen. Het betekent alleen dat je kunt kiezen wat je op een gegeven moment wilt doen.

T.Inleiding

Zo start de inleiding van het tekstboek van Een Cursus in Wonderen. Het brengt zijn lezer meteen al bij de vraag. Sta ik toe dat dit zo is? Maar in de regel zal deze lezer niet voor niks op dit punt staan, waar hij wordt geconfronteerd met een verplichte cursus en een definitie van zijn vrije wil. Nee, deze lezer staat hier hoogst waarschijnlijk, omdat hij reeds lange tijd aan het zoeken is. En dus zullen de eerste woorden van de cursus hem eerder aangeven dat hij nu staat op een plek waar ook echt wat kan worden gevonden.

Dan start de student met de eerste lessen van het werkboek. Hij zal snel merken dat de cursus haar belofte serieus neemt, maar vooral ook de student serieus neemt. Direct al bij les 1 wordt er een gedachte voor gedragen die alle kracht van de student lijkt te vragen. Het wordt al snel duidelijk dat de cursus vanaf het begin de student wil wijzen op het feit dat hij zijn eigen krachten niet kent. De cursus stelt de student zo in staat om aan zich zelf snel te bewijzen dat hij niet onmachtig is.

Ondertussen wordt de aandacht van het ego - de door ons zelf verkozen koning van ons illusoire koninkrijk - gewekt, omdat zijn troon opeens hevig begint te schudden. Jaren lang heeft dit ego zijn onderdanen onderdanig gehouden door hun steeds met angst te voeden. Maar nu wordt het ego zelf opeens angstig. Wie zaagt er aan de poten van mijn stoel?

Hij stuurt meteen zijn verkenners uit die moeten onderzoeken wat er nu toch gaande is.

Niet veel later keert de eerste terug met een voor het ego verschrikkelijke boodschap.

Sire, er is sprake van een opstanding. Uw slapende volk is zich aan het roeren. Eén van hen heeft uw verhaal van god doorzien en besloten dat het niet kan kloppen. Het lijkt er op dat hij velen in beweging brengt. Wat moeten we nu doen Sire?

Het ego, die niet voornemens is om zijn troon zo maar af te staan, laat meteen al zijn troepen mobiliseren. Hij instrueert zijn geheim agenten om alle volgers die voor deze roering zorgen, dag en nacht te schaduwen. En geeft opdracht om alle brandhaarden in het koninkrijk waarmee hij het volk angstig houdt, flink op te stoken.

In deze omgeving volgen de cursus in wonderen studenten de hun aangewezen weg in de vorm van de dagelijkse lessen. Snel zullen zij merken dat wat zij hier begaan iets is wat het ego niet zomaar toe zal staan. Zijn geheim agenten zullen vrijwel direct gaan zorgen voor verwarring en de studenten confronteren met gevoelens die tot twijfels kunnen leiden.

Nu wordt het voor de student ook duidelijk welke bereidwilligheid de cursus vraagt. Hij moet bereidt zijn om alles ter discussie te durven stellen, maar vooral ook in het begin, alle onrust die de met hem meereizende schaduwen hem schenken, te doorstaan.

Toch zal de student gaan merken dat de eerste lessen die hij doet, hem open laten staan om, met vertrouwen een beetje moed en mogelijk de hulp van medereizigers, zijn eerste stappen te zetten op deze nu nog onbekende weg.

Wij begaan hier een symbolische weg. Gevuld met beelden en verhalen van een lang vervlogen moment. Het is onze hechting die maakt dat wat wij zien en horen, als echt ervaren.

Maar daarbij zal ik ook benoemen. Voordat ik kennis nam van Een Cursus in Wonderen, wist ik niet van dit alternatief. Ook mijn beeld van God was ingekleurd door alle verhalen. Ook ik was gevangen in een beeld van de realiteit die mij wel is waar totaal geen vrede schonk. Maar ik wist niet dat er een mogelijkheid bestond om anders te leren zien en horen. De mogelijkheid ook om in mijn gedachten deze woorden toe te staan.

Niets werkelijks kan bedreigd worden.

Niets onwerkelijks bestaat.

Hierin ligt de vrede van God.

Het is ook werkelijk, heb ik inmiddels ontdekt, zoals Rob aangeeft. Als mijn gedachten veranderen, verandert ook mijn blik op de wereld. Er kan dan een wonder plaats vinden in de waarneming.

Het eerste deel van de cursus is dan ook bedoeld om je bewust te maken van deze gedachten. Dat kan confronterend zijn, verontrustend en zorgen voor de nodige rumoer van binnen. Er zal vaak ook een stem komen die je volledig voor gek verklaart. Maar ondanks dat zijn wij inmiddels al wel 12 lessen verder. Het ego zal dat gegeven met genoegen gebruiken om te laten zien dat je er nog lang niet bent. Om die reden is het van belang om met elkaar toch steeds een moment van reflectie te hebben. Een moment tussen gisteren een morgen. Een moment in het nu. Om even te voelen en zo ook bewust te worden van dat wat er in ons inmiddels bewust geworden is.

In ons duistere innerlijk is inmiddels een plek gekomen zonder enige betekenis. Waarschijnlijk nog niet direct zo groot als de totale wereld, maar toch al een begin. Het voelt mogelijk als een leegte en roept dan ook veelal een soort van drang op om die meteen weer met betekenis te vullen. Maar hier verschijnt ook de eerste ware keuze. Want nu is er een lege plek. En je kan ervoor kiezen om die weer door het ego te laten vullen. Maar je kan er ook voor kiezen om hem leeg te laten en waarschijnlijk met enig ongeduld te wachten tot de waarheid komt om haar te vullen met Gods woord.

Hoe dat komt, in welke vorm en op welk moment, dat kan en zal voor iedereen verschillend zijn.

Bij mij kwam het gisteren met een reeds bekend lied, dat inmiddels bleek te zijn aangevuld met prachtige beelden.

Het is uiteindelijk niet jouw taak om voor deze vulling te zorgen. Zo ook is het niet jouw taak om je zorgen te maken over het hoe en het wanneer. Aanvaard slechts als jouw taak om deze ruimte te maken. En schenk daarbij jouw bereidwilligheid die je op dit punt als volgt zou kunnen omschrijven.

Ik sta toe dat het gebeurd.

Ronald van Gigch