Werkboek lessen
Reflectie
Een Cursus in Wonderen is een zelfstudie, of andersom geschreven een studie van het zelf.
Haar lessen nodigen elke keer uit om naar binnen toe te kijken en zo elke keer te zien wat zich in dit zelf bevindt.
Natuurlijk legt de Cursus uit dat wat je daar in eerste instantie aan zult treffen, niet de waarheid is. Daarom ook biedt elke les gedachten aan als alternatief.
De neiging kan ontstaan om dan te willen zeggen. Als alles wat zich in mij zelf bevindt, toch alleen maar onzin is. Dan sla ik dit hele onderzoek toch gewoon over. Dan prent ik mij op basis van het concept dat de Cursus biedt, de waarheid toch gewoon in.
Dit zal uiteindelijk niet gaan werken. Want het is ook niet voor niks dat de Cursus schrijft dat het zich als concept aanbiedt, omdat het zo in onze wereld van concepten kan worden ontvangen en toegepast. Net zo lang tot dat je ook dit laatste concept vergeten kan.
Het is juist om deze reden, dat ik deze reflectie als eerste vervolg met de comments die door de studenten zijn geschreven bij de lessen. Daar toont zich het echte werk, de bereidwilligheid
om naar binnen te kijken, het zelf te bestuderen.
41. God vergezelt me, waar ik ook ga
Mijn schuldgevoel blijkt voort te gekomen uit een beeld van continu te kort schieten. Ik begrijp nu nog meer dat ik van mij zelf het onmogelijke verlang. Volmaaktheid kent geen plaats in een wereld die uit angst is voortgekomen.
42. God is mijn kracht. Visie is Zijn geschenk
Er vindt iets heel belangrijks in mij plaats, een verschuiving in mijn bewustzijn, waarneming sinds de 'crisis' van de afgelopen week. Ik ervaar de kracht van God en durf het te onderzoeken met terugwerkende kracht.
Het wonder is voor mij dat ik de kracht van God durf te voelen en zijn geschenk, een visie op mijn beperkingen kan aannemen. Dit had ik vorige week niet kunnen bedenken maar ik ben blij dat het nu al heel vanzelfsprekend aanvoelt.
Wauw Rob, jij leert mij anders kijken. dankjewel
43. God is mijn Bron. Los van Hem kan ik niet zien
Het gaat nog niet van een leien dakje maar heel voorzichtig durf ik te ervaren dat God mijn Bron is; wat ik ook doe, waar ik ook heen ga, hoe bang ik ook ben, God is mijn Bron.
44. God is het licht waarin ik zie
In mij zit een vreemd gedachte patroon. Als ik het vrij verwoord, durf in niet dieper te zinken, omdat ik nu nog niet weet en begrijp wat ik met dit alles in mijn dagelijkse leven moet. Dus probeer ik eerst dat laatste te doen. Te begrijpen.
De methode die ik op dit moment gebruik is onderzoeken wat ik in mijn lichaam voel als ik lees: God is het licht waarin ik zie. In eerste instantie voelde ik niet veel. Daarna ging ik wandelen; het was prachtig buiten, de zon scheen en alles was nog wit van de rijp. Spontaan begon ik in te vullen: God is het licht waarin in de Schoonheid zie, waarin ik Liefde zie, waarin in mijn Zelf zie en waarin ik Eenheid zie. Ik kreeg overal kippenvel en voelde dat ik goed zat.
46. God is de Liefde waarin ik vergeef
Vreemd om zo te verwoorden en daarmee weer
te zien...
Ik haal mijn veiligheid uit mijn eigen
veroordeling...
Ik krijg zicht op een vreemde constructie waarin ik anderen veroordeel op het moment dat zij mijn veroordeling van mij zelf niet accepteren of delen....
De constructie wordt nog complexer als ik onderken dat ik ook iedereen haat die mij veroordeeld op de punten waarop ik mij zelf al veroordeeld hebt.....
Mogelijk speelt ook nu weer een rol dat ik liefde en vergeving niet koppel aan God en de neiging heb alles op mijn eentje te (willen)doen. De oude pijn dat ik God niet nodig heb want hij is er toch niet als ik om zijn hulp vraag. Deze pijn zit heel diep, er is wel sprake van enige genezing maar........en tegelijk voel ik dat om mezelf op dit punt te vergeven ik God hartstikke hard nodig heb.
47. God is de kracht waarop ik vertrouw
God is het middel om god te bereiken....
Tot voor kort vertrouwde ik alleen op eigen kracht. Ondanks de sterke ervaring dat ik enorm naar God verlang had ik geen echte band met hem. Die begint zich steeds meer te ontwikkelen. Ik voel intuïtief aan dat de misselijkheid een paniek reactie van mijn ego is. Het is nu een kwestie van buigen of barsten, van overgave aan God en van nederigheid.
Deze oefening had, heb, ik echt
nodig. Mijn ego is sluw.
Eerst proberen mij af te leiden door
fysieke problemen. Dan door dingen die de wereld me oplegt.
Heerlijk om deze zaken te mogen overgeven aan God, in het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt, zolang ik het naar de bron breng, naar God. Dat ik mag luisteren wat het antwoord is en dat niet hoef uit te zoeken met een verwarde denkgeest.
Als ik zo aan het eind van de dag in stilte zit....dan voel ik mij omgeven door iets groots....iets overweldigends.....een twijfel ik heel even....of ik dit grootse wel ontvangen kan....
Wat heb ik te vrezen als ik onvoorwaardelijk voor God kies. Ik twijfelde steeds, was bang het verkeerde te kiezen maar was ook bang voor de kracht, liefde en licht van God. Als ik op God vertrouw heb ik niets te vrezen van de belasting, van nieuwe ziektes, van allerlei beperkingen want ik ben nooit alleen, hoef niet alles alleen te doen.
Hoop dat deze keuze niet alleen een rustpauze in mijn worsteling is maar het begin van iets nieuws is nml. dat ik niet meer in illusies geloof. Hoop dat het niet alleen een keuze is met mijn hoofd maar ook met mijn hart en vanuit mijn ziel.
Er valt niets te vrezen....
En dus vrees ik ook niet de liefde...die gisteren mijn bewustzijn omgaf...groots en overweldigend toen nog...maar nu een welkome gast...
49. Gods stem spreekt tot mij, heel de dag
Het niet horen van de stem van God is dus niet de schuld van God maar wordt meer veroorzaakt door mijn weigering te luisteren, me echt open te stellen. Ga steeds beter begrijpen wat nederigheid is en wat de uitspraak niet mijn wil maar uw wil geschiedde; eerlijk gezegd gaat dit proces nog krakend en met behoorlijk veel verzet.
51. (1 - 5)
Mijn klok staat op 00:00 en het is
misschien net een minuut geleden dat ik mij bewust werd van de enorme last die van mijn schouders is verdwenen....
Lange tijd verbood ik mij zelf geluk en
plezier van mijn eigen ervaring...omdat ik wist dat in het zelfde moment altijd wel iemand op een andere plek een minder gelukkige of plezierige ervaring had.....
Dit verbod is nu verdwenen....omdat ik
anders kijken kan....en blijkbaar nu ook toe sta dat ik anders kijken mag.....Mijn angst om dat te doen is verdwenen....
52. (6 - 10)
Ik ontwaak vandaag in rust en vrede en wordt mij ervan bewust hoe simpel het eigenlijk allemaal is.....het is slechts mijn twijfel aan deze simpelheid...waarmee ik het voor mij moeilijk maak....doordat ik dan allerlei eisen, verwachtingen, voorwaarden aan toe voeg....
Ik voelde mij juist in eerste instantie enorm bezwaard: zal ik het ooit leren, zal ik ooit in staat zijn mijn kijken te veranderen in visie?????? Dit is de tweede keer dat ik deze 5 lessen toepas en nog snap ik er niet veel van. Maar vervolgens kon ik dit loslaten en weer voelen en ervaren dat ik in een proces zit dat ik er net zo lang over mag doen als ik nodig heb;
53. (11 - 15)
Ik heb heel sterk de neiging om na iedere oefening voor mezelf hardop uit te spreken dat tegenover het betekenisloze staat dat ik in God liefde, kracht en licht zie. Ik heb dit hard nodig om een evenwicht te vinden. Het doet me wel goed dat ik steeds meer ga ervaren hoe betekenisloos deze wereld is en hoe betekenisloos de meeste van mijn gedachten zijn.
54. (16 - 20)
De herhalingen helpen mij dit keer vooral om in te zien dat ik nog steeds vast hou aan de klacht dat ik deze lessen al 2 keer heb gedaan. Nu doe ik ze dus een derde keer...maar al wel vanaf het begin met de klacht...waarom moet ik dit nu nog een keer doen....
Deze herhaling maakt mij duidelijk dat ik steeds een keuze heb. Ik kan in gedachten, zien en doen uitgaan van angst/aanval/oordeel of vanuit liefde/kracht/licht. Vooral het besef dat ik niet de enige ben die de gevolgen ervaart van mijn zien en van mijn gedachten maken mij duidelijk hoe belangrijk het is om me steeds bewust te zijn dat niets neutraal is en dat ik kan kiezen.
Ik heb dat vanmorgen toegepast op een paar situaties en ik werd verrast hoe verschillend de uitkomst is als je voor het een of voor het ander kiest. Ik ga er van uit dat het belangrijkste inzicht is dat ik een keuze heb en dat ik altijd mijn keuze kan corrigeren zonder mijzelf te veroordelen.
De comments op de lessen van dit studieblok laten de verscheidenheid van aspecten zien, waar de studenten in afgescheidenheid van elkaar en van hun bron, mee worstelen en tobben. Zo gezegd, zou je kunnen stellen dat het ego heeft gedaan waar het voor was bedacht. Het heeft afgescheidenheid gemaakt door een ieder zijn eigen stapel zooi te geven. En dus heeft een ieder ook de taak, om zelf zijn eigen zooi op te ruimen.
Het lijkt zo al snel dat de student hier echt alleen voor staat. Ondanks dat hij hierin wordt begeleidt door de Heilige Geest, kan dit toch leiden tot menig moment van eenzaamheid. Vooral dan als er een stapel troep over hem heen valt die hem zo even weer doet denken dat het duister is terug gekeerd.
Hier is vergeving op haar plaats. Hier ook ontwaakt de echte wonderwerker. Want hier ligt de plek waar een broeder kan zeggen:
Ik weet wie jij bent. Jij bent onschuldig. Jij hebt geen noodzaak om te denken dat jij geen hulp verdient. Dus laat mij jou deze hulp nu schenken.
Ik kreeg, nadat ik bij de laatste les mijn klacht had gedeeld, hulp van Rob. Hij vroeg mij of mijn klacht niet voort kwam uit ongeduld. Ik kon daarop terug geven dat het eerder met mijn schuld te maken had. En zo kon ik ook komen tot de aanhef van deze reflectie.
Want waar ik twijfel en soms ook de moed verlies, probeer ik mij de waarheid in te prenten. Niet veel later zie ik met zwaar ongenoegen, mijn hele tuin weer vol met onkruid staan.
Dan doe ik weer mijn lessen, maar merk, met nog meer tegenzin. Omdat het voor het oog wel lijkt te werken, maar steeds niet tot diep binnen in.
Het wordt nu tijd om ook de wortels te gaan ontdekken. Ze niet langer meer met concepten af te dekken. En dat ontdekken kan vandaag al meteen met deze herhaling:
55. (21 - 25)
De herhaling van vandaag houdt het volgende in:
1. (21) Ik ben vastbesloten de dingen anders te zien.
Wat ik nu zie, zijn slechts de tekenen van ziekte, rampspoed en dood. Dit kan niet zijn wat God voor Zijn geliefde Zoon geschapen heeft. Alleen al het feit dat ik zulke dingen zie, is het bewijs dat ik God niet begrijp. Daarom begrijp ik ook Zijn Zoon niet. Wat ik zie, zegt mij dat ik niet weet wie ik ben. Ik ben vastbesloten de getuigen te zien van de waarheid in mij, in plaats van degene die mij een illusie van mezelf tonen.
2. (22) Wat ik zie is een vorm van wraak.
De wereld die ik zie, is beslist niet de weergave van liefdevolle gedachten. Ze is er een beeld van hoe alles alles aanvalt. Ze is allesbehalve een weerspiegeling van de Liefde van God en de Liefde van Zijn Zoon. Het zijn mijn eigen aanvalgedachten die dit beeld doen ontstaan. Mijn liefdevolle gedachten zullen mij verlossen van deze waarneming van de wereld, en mij de vrede geven die God voor mij heeft bestemd.
3. (23) Ik kan aan deze wereld ontsnappen door aanvalgedachten op te geven.
Hierin, en in niets anders, ligt verlossing. Zonder aanvalgedachten zou ik geen wereld vol aanval kunnen zien. Wanneer vergeving mij weer bewust laat worden van liefde, zal ik een wereld van vrede, vreugde en veiligheid zien. En dít verkies ik te zien in plaats van datgene waar ik nu naar kijk.
4. (24) Ik zie niet wat mijn hoogste belang is.
Hoe kan ik mijn hoogste belang onderkennen wanneer ik niet weet wie ik ben? Wat ik meen dat mijn hoogste belang is, kluistert me alleen maar meer aan de wereld van illusies. Ik ben bereid de Gids te volgen die God mij gegeven heeft om te ontdekken wat werkelijk mijn hoogste belang is, omdat ik inzie dat ik dit niet uit mezelf kan zien.
5. (25) Ik weet van niets waartoe het dient.
Voor mij is het doel van alles, te bewijzen dat mijn illusies omtrent mezelf werkelijkheid zijn. Voor dit doel probeer ik alles en iedereen te gebruiken. En hiertoe geloof ik ook dat de wereld dient. Daarom herken ik haar werkelijke doel niet. Het doel dat ik aan de wereld gegeven heb, heeft tot een angstaanjagend beeld van haar geleid. Laat ik mijn denkgeest openstellen voor het werkelijke doel van de wereld, door het doel dat ik haar heb verleend terug te nemen en de waarheid over haar te leren.
Ronald van Gigch