2016-06 ECIW studiegroep reflectie

  69. Mijn grieven verbergen het licht van de wereld in mij

Mijn grieven verbergen het licht van de wereld in mij, en terwijl ik geveld ben met griep aanschouw ik de beelden die mij worden aangeboden en zie grieven in de vorm van terreur, pijn, verdriet. De hele wereld huilt en voor wie geen grieven in zich zelf ziet, hoeft niet ver te zoeken om de grieven te zien, waar Een Cursus in Wonderen ons op wil wijzen.

Deze wereld van grieven is niet onze wereld van licht. De wereld, waarin wij tot rust kunnen komen, kunnen helen, tot inzicht kunnen komen. Maar toch is dit wel de plek waar onze heling begint. Juist misschien wel gestimuleerd door de beelden die zo afwijken van wat de cursus ons in de lessen van dit studieblok leert.

Kan ons verlangen en onze bereidwilligheid niet meer worden gestimuleerd dan door in mijn geval, mijn griep, of in ons geval deze beelden van grieven die voor heel even de hele wereld lijken te verduisteren, en daardoor misschien ook wel even, juist door haar duisternis, zicht geven in het toch altijd aanwezige licht.

De comments bij de lessen tonen het volgende: 

69. Mijn grieven verbergen het licht van de wereld in mij

Ik schaam mij iedere keer als ik tijdens een oefening weer stuit op mijn ego shit. Ik moet mezelf dan overtuigen dat ik me niet hoef te schamen. Soms werkt dat niet als ik eraan denk dat anderen kunnen lezen wat er in mij omgaat. Maar gelukkig zie ik meestal in dat het juist de bedoeling van de oefeningen is je bewust te worden van hoe je in het leven staat en wat je belemmeringen zijn om verlossing tot stand te brengen en me weer zoon van God te voelen. De shit die vandaag naar boven komt is dat ik in niet vertrouw wat er in deze les staat nml. dat ik er zeker van kan zijn dat God mij gehoord en geantwoord heeft. Ik geloof eerder mijn ego dan de stem van de cursus. Ik kan niet doen alsof, ik moet dit onder ogen zien al kom ik zo nu en dan in de verleiding om te doen alsof.

wat is het toch vreemd dat we zo met het ego worstelen.....we hebben het zelf be(ge)dacht.....om daarmee een beeld van ons zelf te vormen....
Toch blijven we maar met deze gedachte worstelen....als of het iets is dat niet van ons is...niet ook door ons te beïnvloeden....

70. Mijn verlossing komt van mij

Vandaag voel ik een bepaalde lichtheid. Nadat ik gisteren het ego beschreven heb als een gedachte die zich in mijn denkgeest bevindt en vandaag mag oefenen met de les Mijn verlossing komt van mij, voel ik lichtheid in vergelijking met daarvoor.
Daarvoor confronteerde ik mij steeds met alle gevolgen en vroeg mij steeds af, hoe daar ooit de verantwoordelijkheid voor te kunnen nemen en dragen. Nu zie ik in dat mijn verantwoordelijkheid slechts is om mij op de gedachte te richten.
Verlossing wordt dan opeens een licht geheel.

 71. Alleen Gods verlossingsplan zal werken

Wat bedreigend voelde, voelt nu als een bevrijding.
Ik hoef dit verhaal niet te bedenken of te beschrijven....
Opeens ben ik historicus die slechts herbeleefd wat zich reeds lang heeft afgespeeld en voltrokken....
De bevrijding van de geest uit zijn nare dromen.

 73. Ik wil dat er licht is

Mooie gedachten Ronald.
Ik wil dat er licht is. Toch ervaar ik dat nog niet als zodanig. Wel ben ik me steeds beter ook van kleine grieven bewust en doordat ik me ervan bewust ben, kan ik ze laten gaan. Soms moeizaam, soms makkelijk.
Naarmate het makkelijker gaat, is mijn leven lichter. Misschien is dat het licht, dat ik mag zien?

74. Er is geen wil dan Die van God

Mijn oefeningen op dit pad raken een gebied waarin ik steeds weer keer op keer het verlangen vind om volledig op te gaan en op te lossen....
De ego reactie die ik dan krijg is al lange tijd het zelfde....dat dit zou betekenen dat ik dan verdwijn....hoe kan ik nu iets verlangen dat maakt dat ik mij totaal verlies....dat maakt dat er niks van mij over blijft....
Het is dit conflict dat alle andere conflicten in mij lijkt aan te drijven....het is dit conflict waar ik vandaag naar wil kijken om te zien dat het totaal geen betekenis heeft....
Er is geen wil dan die van god....betekent inderdaad dat het ego niet kan blijven.....maar dat betekent niet dat dit moet leiden tot conflict....

 75. Het licht is gekomen

Het anker is diep uitgeworpen. En ondanks dat ik nog wel mee beweeg op de dijning van de golven....wordt steeds meer duidelijk dat ik meer en meer op mijn plaats blijf....

Verankerd in de zekerheid..
Het licht is gekomen.
Ik HEB de wereld vergeven.

ik kan niet echt zeggen dat ik het daadwerkelijk zo voel. Wel dat ik graag wil dat dit waar is. Ik vermoed dat het nog steeds angst is, dat me stopt om het echt zo te ervaren. Angst om weer teleurgesteld te worden.

76. Ik sta onder geen andere wetten dan die van God

Confronterend vaak.....frusterend soms.....maar toch.....het is mij nu wel duidelijk dat ik aan de cursus ben gebonden en verbonden....

Het is mijn weg om tot inzicht te komen....te worden verlost....

 78. Laat wonderen alle grieven vervangen

ik dacht dat dit een makkelijke oefening zou zijn. Niets is minder waar. Zoals de tekst al aangeeft, kwam er meteen een persoon in mijn gedachten op, toen ik las dat ik een persoon in gedachten moest nemen.
Wat is dat raar (naar) zeg. Dat ik weet dat ik alleen verder kan door die persoon te willen zien zoals hij is (de zoon van god, mijn verlosser) en dat niet te kunnen. Steeds komt er een nieuwe "pijn" naar boven. Eigenlijk wil ik helemaal niet aan die persoon denken, laat staan me hem voor te stellen als mijn verlosser. Dus ondanks het feit dat deze persoon voor mij geen rol meer speelt, zit hij diep in mij verborgen. Ik gebruik het woord hij omdat dat het makkelijkste is.
Ik hoop dat voor de dag voorbij is, ik in staat zal zijn deze persoon zo te zien, dat wonderen mijn grieven mogen vervangen.

Gisteren de druk van spanning.....schuldgevoel.....vandaag eerst een moment van overgave en sindsdien een zicht op een innerlijk conflict waar ik niet zelf uit lijk te kunnen komen....de rillingen stromen door mijn lijf en het wordt mij duidelijk dat ik op dit punt geen keuze maken kan....

Ik merk dat er toch nog een stuk angst in mij aanwezig is die mij stopt om ook echt alle controle op te geven....tegelijkertijd is er een stuk die deze angst onderdrukken wil....

80. Laat me inzien dat mijn problemen zijn opgelost

Gisteren kon ik misschien wel voor het eerst bevatten dat de afscheiding in werkelijkheid nooit heeft plaatsgevonden.....
Het was slechts een gedachte die geconfronteerd met mijn huidige inzichten...geen vermogen meer had om....stand te houden.....
Dat het oplossen van deze gedachte ook maakt dat mijn problemen zijn opgelost....kan ik volgen....
De vraag is of ik ook dit bevatten durf....

 81. (61 - 62)

Ik realiseer terwijl ik dit schrijf, dat ik in gedachten had "dat regelen we wel even" Er zat dus toch weer een verwachting in mij, de verwachting dat ik het met die zachte energie wel even zou regelen.
Tjee ................. dat had ik nog niet gezien. Dank!

82. (63 - 64)

Deze les zou niet toepasselijker kunnen zijn vandaag. Nadat ik de radio aangezet had, meteen geconfronteerd met een aanslag.
Vrede voor elke denkgeest die hierdoor wordt geraakt.

Een Cursus in Wonderen biedt onze denkgeest een alternatief en zo een keuze die van toepassing is op elk moment en elke situatie waarin de student zich bevindt of denkt te bevinden. Mogelijk dat maakt dat situaties en momenten soms onheilspellend lijken, maar eerder zie ik in dat deze situaties en momenten juist zijn bedoeld en kunnen worden aangewend om het vertrouwen van de student in de cursus en zich zelf te versterken.

Want wat leest de student in de les die volgt op een dag die slechts lijkt te zijn bedoeld om ons met onze grieven te confronteren.

Laten we vandaag deze ideeën herhalen:

1. (65) Mijn enige functie is die welke God mij gaf.

Ik heb geen andere functie dan die welke God mij gaf. Dit inzicht bevrijdt me van alle conflict, omdat het betekent dat ik geen tegenstrijdige doelen hebben kan. Met maar één enkel doel ben ik er altijd zeker van wat mij te doen staat, wat ik zeggen en denken moet. Alle twijfel zal ongetwijfeld verdwijnen als ik erken dat mijn enige functie die is welke God mij gaf.

2. Concretere toepassingen van dit idee kunnen de volgende vorm krijgen:

Mijn waarneming hiervan verandert mijn functie niet.

Dit geeft me geen andere functie dan die welke God mij gaf.

Laat ik dit niet gebruiken ter rechtvaardiging van een functie die God mij niet gegeven heeft.

3. (66) Mijn geluk en mijn functie zijn één.

Alle dingen die van God komen, zijn één. Ze komen uit Eenheid voort en moeten als één worden ontvangen. Mijn functie vervullen is mijn geluk, want beide ontspringen aan dezelfde Bron. En wil ik geluk vinden, dan moet ik leren inzien wat mij gelukkig maakt.

4. Enkele nuttige, specifieke toepassingsvormen van dit idee zijn:

Dit kan mijn geluk niet scheiden van mijn functie.

De eenheid van mijn geluk en functie blijft hierdoor volledig onaangetast.

Niets, ook dit niet, kan de illusie rechtvaardigen dat er geluk los van mijn functie bestaat.

Hier nu ligt dus de mogelijkheid tot het maken van onderscheid. Hier nu ligt een moment in de tijd waarin wij de beelden kunnen aanschouwen die de wereld ons toont en tegelijkertijd kunnen ervaren dat, wat deze beelden ook mogen tonen of suggereren, het gegeven blijft:

Mijn waarneming hiervan verandert mijn functie niet.

Dit kan mijn geluk niet scheiden van mijn functie.

En vandaag is het de dag dat ik dat mag merken, inzien misschien.

We zullen zien?

We zullen zien!

Ronald van Gigch