2016-10 ECIW studiegroep reflectie

125. In stilte ontvang ik vandaag Gods Woord

126. Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven

127. Er is geen Liefde dan die van God

128. De wereld die ik zie bevat niets wat ik verlang

129. Voorbij deze wereld is een wereld die ik verlang

130. Het is onmogelijk twee werelden te zien

131. Niemand kan falen die tot de waarheid tracht te komen

132. Ik bevrijd de wereld van al wat ik haar heb toebedacht

133. Ik zal geen waarde geven aan wat geen enkele waarde heeft

134. Laat me vergeving zien zoals ze is

135. Als ik me verdedig, wordt ik aangevallen

136. Ziekte is een verdediging tegen de waarheid

137. Wanneer ik genezen word, word niet ik alleen genezen

138. De Hemel is de beslissing die ik moet nemen

Tijd is een illusie die soms kan leiden tot een beknellend gevoel. Vandaag is het voor de eerste keer dat de tijd mij bekneld bij het schrijven van de reflectie. Want de tijd hiervoor komt in het gedrang door een deadline op kantoor die vereist dat ik eerst mijn aandacht op mijn werk richt en een bezoek van mijn schoonouders, die worstelen met hoe het met hun dochter gaat en niet wetende wat te doen, wel probeer de zaak onder controle te krijgen.

Dus laat ik de tijd maar even los en vooral ook mijn voornemen en verplichting om de reflectie voor een bepaalde tijd af te ronden. De druk vanuit mijn werk is al merkbaar in de voorbije maanden afgenomen, doordat ik mij er niet meer zo druk om maak en ook daar steeds meer mijn werk durf over te dragen aan de heilige geest. Gek nog wel om dan te zien, hoe hij met veel plezier mijn werk gaat doen. Opeens heb ik geen zorgen meer en begin zowaar ook weer plezier in mijn werk te krijgen.

Dan de situatie thuis en wat zich daar zo af speelt. Ook daar kon ik afgelopen week nog meer mijn zorgen over dragen om te ervaren dat het ook mijn zorg niet is. Mijn zorg en aandacht blijft al sinds lange tijd vooral - met regelmatig navragen ter controle - gericht op mijn eigen proces van ontwaken.

Met het toevoegen van de comments op de lessen, ervaar ik deze keer ook enige aarzeling. Want het zijn vooral mijn eigen comments deze keer. Toch zet ik ze hier neer, juist ook door en vanwege de lessen die in het afgelopen studieblok, zijn geleerd. Want wie goed leest, kan daar in zien dat je nooit alleen wordt verlost, nooit alleen wordt vergeven, nooit alleen wordt genezen. Als jij of ik genees of vergeef of verlossing vindt, dan vind ik of jij die voor het geheel.

Zo lever jij jouw aandeel, geef je invulling aan jouw functie in het plan. Maar belangrijk is dan ook om niet te vergeten dat jij dit ook delen kan.

De comments:

126. Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven

Het universum is zo wijs. Laat ik nu vandaag de persoon op kinkedin tegen komen die mij nog geld verschuldigd is. 
Maar juist vandaag hebben we deze oefening "Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven". Het helpt mij in elk geval om even niet vanuit mijn denkgeest te reageren. Ik vertrouw dat "de Heilige Geest" mijn hart en ziel vrede geeft.  
Want ik heb onvrede met deze situatie. Dat ben ik me wel bewust. Juist in iemand waar ik schuld in zie, wil ik het licht zien. 
"Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven" Ik wil de gave van God ontvangen.

127. Er is geen Liefde dan die van God

Er is geen reden of noodzaak meer om ergens voor te waken....
De angst voor mijn bevrijding is weggeëbd...
In een eindeloosheid die geen grenzen kent...
Ik dank mijn Vader voor mijn schepping....
En vervolg mijn bewegingsloze reis...
Net zo lang als dat er nog gedachten zijn....
Die de illusie in zich dragen....
Dat ik ergens anders ben dan....thuis....

128. De wereld die ik zie bevat niets wat ik verlang

Mijn hele dakterras opgeruimd en weer met kleurige bloemen volgeplant...
Hoe kan ik mij daarmee bezighouden op een dag dat ik leer...dat de wereld die ik zie niets bevat wat ik verlang.....
Omdat dit doen uiteindelijk er wel voor zorgt dat ik zo op het eind van deze dag...weer rust en vrede vind....
Nog steeds een beetje omslachtig wel dat ik al deze stappen nodig lijk te hebben om pas aan het einde van de weg bij rust en vrede uit te komen....
Maar ach....het is niet echt of werkelijk....dus waarom zou ik mij daar dan zo druk over maken of zelf misschien op veroordelen....
Dat doe ik dus ook niet en hou mij in herinnering dat ongeacht wat ik doe of zeg...de rust en vrede er al is....en ook in mijn bewustzijn kan verblijven...zolang ik er niet voor kies dat haar aanwezigheid afhankelijk is van het bereiken van een doel of het volbrengen van een af te leggen weg...

129. Voorbij deze wereld is een wereld die ik verlang

Ondanks dat ik het niet begrijpen kan...
Kan ik wel zeggen...
Dat ik blij ben met Gods plan....

130. Het is onmogelijk twee werelden te zien

Ik besef mij eens te meer hoe anders de lessen van de cursus zijn ten opzichte van alles wat deze wereld biedt als doel voor leren....
Gods kracht accepteren om dat dieper in te zien is....wat ik vandaag leren wil....

132. Ik bevrijd de wereld van al wat ik haar heb toebedacht

Vrij zicht, die niet meer door gedachten gevangen wordt.
Licht, licht,licht.
Zeg het voort, ik heb de stem die spreekt voor God, gehoord.
Nu weet ik eindelijk wat luisteren is.

Ik ervaar rust, liefde, warmte door deze hele dag heen. Is dat de afspiegeling van de stem van God die jij hoort Ronald?
Misschien neem ik verandering waar. Onderhuidse onrust die slechts een laagje is. Iets dat geen dominantie heeft. Iets dat onwerkelijk aanvoelt.
Alles dat ik nodig heb, is er en zal er altijd zijn. Ik hoef alleen maar te zien dat dat zo is.
Met mij zal de hele wereld dat zo ervaren. Wat een heerlijke gedachte. Ronald ik ben zo blij met jouw en deze cursus on-line. Door deze dagelijkse lessen kan ik steeds weer terugkeren naar deze woorden en me erin verdiepen. De steun die ik nodig heb, om hier dagelijks mee bezig te zijn, zodat dit voor mij kan gaan leven. Zelfs als het een dag niet lukt, kom ik steeds weer terug. Wonderbaarlijk.

133. Ik zal geen waarde geven aan wat geen enkele waarde heeft

Ik hoef alleen maar te volgen.
Aan uw leiding ben ik trouw.
Soms houdt ik mij nog wel eens verborgen.
Niet omdat ik niet van u hou.
Maar slechts omdat ik dan toch nog stuit op zorgen.
Toch komt u dan weer gauw.
Om mij in uw liefde te borgen.
Tot morgen...........

135. Als ik me verdedig, wordt ik aangevallen

De gedachte dat ik mij hier voor de waarheid aan het verbergen ben...blijft nog steeds iets vreemds bevatten....
Tegelijkertijd merk ik wel dat de spanning verder aan het afnemen is...hoe meer ik de leiding over geef....hoe minder de angst en ook de onzekerheid over hoe ik mijn doel zal gaan bereiken....
Ook schaam ik mij niet meer voor al mijn twijfels....het is nu nog vaak een onbegrepen reis....die ook niet echt valt te snappen....maar ik keer mijn blik niet meer van mijn pad af....
In mijn hart verschijnt een opening....was er al die tijd blijkbaar toch nog steeds angst voor straf en het idee dat ik mij zelf beschermen moest...
Nu is die angst er af en kan zo geen schaduw meer werpen op het licht dat ik steeds verder tegemoet aan het treden ben...
Met veel zin sluit ik zo deze dag af....

136. Ziekte is een verdediging tegen de waarheid

De afgelopen dagen word ik mij er weer van bewust hoeveel druk en spanning ik steeds bij mij draag....
Mijn vraag waarom...weerspiegelt mijn verlangen om deze druk en spanning los te laten....ik onderzoek daarom mijn denkgeest op zoek naar gedachten die mij nog steeds doen denken dat ik deze druk en spanning nodig heb...
Haar aanleiding ligt in het verhaal dat ik beleef....haar noodzaak in de waarde die ik aan het verhaal geef....
Waar mijn verhaal eerst ging over afscheiding en eenzaamheid....gaat het nu over eenheid en ontwaken....toch ontbreekt blijkbaar nog een beeld van vertrouwen dat mij het vermogen geeft om ook de middelen die ik heb gehanteerd voor deel 1 van mijn verhaal....daar ook echt achter te laten...

137. Wanneer ik genezen word, word niet ik alleen genezen

Zolang ik de wereld niet vergeven heb, haar heb laten genezen.
Zolang is mijn droom niet af.

138. De Hemel is de beslissing die ik moet nemen

Er gaat een grote kracht van deze beslissing uit....
Vrijwel direct verdwijnen al mijn duistere gedachten....
In herinnering verschijnt het beeld van de gehele zoon...
In eenheid en één met zijn zelf en zijn vader....
Alle tranen zijn weer omgevormd in het stralende licht van zijn geborgenheid....niks dat nog herinnert aan de duistere tijden...
In stilte zoek ik vanavond mijn thuis in deze heiligheid....

Gisteren, toen ik de kracht van de les van de dag begon ervaren, zat ik op mijn dakterras en zag ik voor het eerst misschien wel ook mijn lichaam niet als bedreigend of vervelend, maar als middel voor genezing. Gisteren, toen ik na een hele dag van oefenen om voor de hemel te beslissen, voor een moment voelde hoe al mijn duistere gedachten verdwenen. Zag ik voor het eerst de geheelde zoon van God, zag ik voor het eerst ook de uiteindelijke bestemming, de thuiskomst van alle broeders. Op dat moment viel voor heel even alle druk en spanning van mij af.

En die ontspanning is er nog als ik dan vandaag de verzoening voor mijzelf aanvaard, omdat ik nog altijd ben zoals God mij geschapen heeft. Zo ook is sinds vanochtend iedereen die ik spreek en of zie of die in mijn gedachten komt, nog altijd zoals God hem of haar geschapen heeft. Wat een ieder doet, of denk, kan nu niet maken dat ik dat anders zie.

En het maakt dus ook niet echt verschil wat ik doe of denk. Dat zal geen verschil maken, want ik blijf wat ik ben. En ik kan dus ook niets doen of denken, dat dit ooit anders zou maken.

Ronald van Gigch