Werkboek lessen
153. In mijn verdedigingsloosheid ligt mijn veiligheid
154. Ik ben een van de dienaren van God
155. Ik doe een stap terug en laat Hem de weg wijzen
156. Ik ga met God in volmaakte heiligheid
157. Nu wil ik ingaan tot Zijn tegenwoordigheid
158. Vandaag leer ik te geven zoals ik ontvang
159. Ik geef de wonderen die ik ontvangen heb
160. Ik ben thuis. Angst is hier de vreemdeling
161. Geef me jouw zegen, heilige Zoon van God
162. Ik ben zoals God mij geschapen heeft
163. Er is geen dood. De Zoon van God is vrij
164. Nu zijn we één met Hem die onze Oorsprong is
165. Laat mijn denkgeest de Gedachte van God niet afwijzen
166. Aan mij zijn de gaven van God toevertrouwd
Miracles in Contact ontmoetingszondag 5 juni 2016
Els Thissen - De wisseltruc van het ego - Knollen voor citroenen
Deze lezing duurt tot ca. 16:15 uur
‘Onschuld is kracht en niets anders is sterk.’ T23.In.1:2. Onschuld is je natuurlijke staat. Dat is wat je bent, daarin ligt je veiligheid. Ook als je dit mentaal weet, is het geen garantie voor het hebben van die ervaring. De beste manier om onschuld ‘om zeep’ te helpen is het scheppen van een illusiewereld. Met aanhoudende hulp van het ego, door het maken en koesteren van oordelen, nemen illusies de plaats van waarheid in. Niet in essentie natuurlijk, wel in beleving. De wisseltruc van het ego luistert naar het credo: knollen voor citroenen. Het helpt je van schuldeloosheid de wereld van schuld en chaos in. En die laatste is de grondlegger van alle illusies en vergissingen. In deze interactieve lezing willen we de onschuld van dit mechanisme doorzien. En wie weet, maken we een sprong voorwaarts, uit de chaos richting waarheid.
Reflectie
Het is zondag 5 juni. Ik ben bij de ontmoetingszondag van MIC in Amersfoort. Deze keer is de spreker Els Thissen. Ik heb grote verwachtingen, want in de les van vandaag staat geschreven:
157. Nu wil ik ingaan tot Zijn tegenwoordigheid
1. Dit is een dag van stilte en vertrouwen. Het is een speciale tijd van belofte in de opeenvolging van je dagen. Het is een tijd die de Hemel apart heeft gezet om met haar stralen te verlichten, en om een tijdloos licht te werpen op deze dag waarop echo’s van de eeuwigheid worden gehoord. Deze dag is heilig, want hij luidt een nieuwe ervaring in, een ander soort gevoel en gewaarzijn. Je hebt lange dagen en nachten doorgebracht met het verheerlijken van de dood. Vandaag leer jij de vreugde van het leven voelen.
Dus ben ik goed voorbereid en benieuwd wat de nieuwe ervaring zal worden die ik vandaag ontvangen mag. Els Thissen start en na een korte introductie komt er al meteen een vraag vanuit de zaal. Els vraagt de persoon of hij het goed vindt om naar voren te komen. Dan start Els met hem een familieopstelling om zicht en begrip te krijgen op zijn worsteling.
Het is wonderlijk, verrassend, kwetsbaar, open, eerlijk en genezend, wat ik hier voor mijn ogen plaats zie vinden. Ik kan alleen maar in stilte kijken naar wat zich hier zo afspeelt. Na afloop van de sessie voel ik een grote behoefte om de persoon, die zich zo open voor onze groep heeft getoond, te gaan bedanken. In ons korte gesprek hoor ik zo mij zelf opeens zeggen.
Weet je, ik was vandaag in afwachting op de door de les aangekondigde nieuwe ervaring. Ik verwachte iets directs, iets groots, iets persoonlijks. Nu ik hier zo met jou sta en dit benoem, zie ik opeens in dat mijn getuigenis van jouw heling, die nieuwe ervaring was. Omdat ik voel en begrijp dat ik, met jouw heling, ook ben geheeld. Ik wil je bedanken dat ik daar getuige van mocht zijn.
Zo kwam ik deze oefenperiode toch ook vooral weer uit bij al mijn verwachtingen. Een Cursus in Wonderen, het tekstboek, de lessen, de workshops en sprekers. Ze helpen niet alleen, maar scheppen onbewust ook een verwachting. Dat is iets waar ik voor mij zelf nog altijd kritisch op moet zijn. Het lijkt een grote ego truc om middels verwachtingen, hetgeen wat mij steeds als hulp wordt aangeboden af te wijzen, omdat het gebodene niet voldoet aan mijn verwachting. Zo ook schept een ontwaakte staat en verwachting van hoe dat er uit zou kunnen en moeten zien, hoe dat zou moeten voelen, wat de bijbehorende ervaring is.
Zolang dat ik dan, dat niet zie, voel, ervaar, blijf ik dus zoeken, omdat het nog steeds niet voldoet. Dat ik zo ondertussen steeds weg loop uit mijn ontwaakte staat. Dat is iets, dat doe je, totdat je gaat beseffen dat het je verwachtingen zijn die nu, de liefde blokkeert.
De comments bij de lessen:
153. In mijn verdedigingsloosheid ligt mijn veiligheid
Zo simpel is de Cursus....maar toch maak ik
het vaak nog moeilijk....
Is het moeilijk om het denksporten van de
Heilige Geest te aanvaarden...
Nee, zeker niet....maar durf ik het te
geloven en het ook in alle momenten toe te laten....ja, dat is al weer andere koek...
In sommige situaties voel ik mij toch vaak
nog compleet verlaten....alles of alles op mijn schouders rust....het duurt dan even voordat ik weer besef dat ik dit zelf op roept door hier nog geen hulp toe te laten...
154. Ik ben een van de dienaren van God
Ik durf nu wel te zeggen dat ik een dienaar
ben van God...
Waarbij ik ook meteen wil onderkennen dat
dit pas gekomen is met mijn beoefening van Een Cursus in Wonderen....
Op basis van de ego definities van god was
ik zeker niet tot hier gekomen waar....
Ik mijn vrijheid hervonden heb en het zelf
aanvaarden kan zoals God dat voor mij geschapen heeft...
156. Ik ga met God in volmaakte heiligheid
Wie vergezelt mij?
Na mijn bijzondere ervaring was er iets dat
steeds zij...nog een keer...nog een keer....
Doordat dat nog een keer nog steeds
uitblijft dacht ik....misschien ben ik wel van mijn pad af geraakt.....doe ik iets verkeerd....
Het is nu dat ik zie dat die ervaring voor
toen was bedoeld....voor dat waar ik toen nog mee worstelde....en de ervaring heeft mij van die worsteling bevrijdt....ik hoef die worsteling niet meer terug...omdat ik dat punt al ben
gepasseerd....
Het nog een keer....nog een keer en de
daaraan gekoppelde teleurstelling en twijfel....lijkt nu meer te staan voor de zin....ik durf nog niet verder vooruit....
Met dit te zien....laat ik het nog een
keer...nog een keer los...ik heb het gezien en ervaren....ik heb ervan geleerd...en ben bevrijdt van de worsteling...nu ga ik weer vooruit...zonder dat ik terug wil vinden wat reeds is
gepasseerd....ik wil weer vooruit en vraag om iets nieuws....iets onbekends......nog....
157. Nu wil ik ingaan tot Zijn tegenwoordigheid
Een nieuwe ervaring.....een nieuw inzicht
in mijn heiligheid....
Een nieuw gevoel van worden
gedragen...
Een nieuw licht....dat met nog meer
zekerheid in mijn denkgeest zal stralen...
De duisternis voorbij is alles slechts
herinnering....
Van een vergezicht dat blijkbaar ooit mijn
keuze was...
Om te bevragen....
Mijn nieuwe ervaring kreeg ik vandaag in
rol van toeschouwer tijdens de MIC ontmoetingsdag waar Els Thissen met hulp van een familie opstelling licht bracht in een zware worsteling van een andere aanwezige.
Na afloop heb ik deze aanwezige bedankt
voor zijn openheid en het feit dat hij toe liet dat ik getuige mocht zijn van deze heling die zich zo voor mijn ogen werd aangereikt...
Het hoeft dus niet een
eigen....persoonlijke ervaring te zijn die mijn pad verlicht...ik mag onderweg ook als getuige fungeren en in dat zien ervaren hoe ook in mij heling plaats vindt.....
Intern verbonden en in eenheid helpt elke
heling mij...zij belicht duistere plaatsen waar ik nog niet eens weet van had....maar heelt die ook meteen...zodat ik ze slechts hoef te zien te hoef te getuigen dat hier heling is
volbracht...
158. Vandaag leer ik te geven zoals ik ontvang
Waar ik enige dagen terug vroeg om het
besef dat al het werk al gedaan is...
Wordt mij dat vandaag met deze les
aangereikt...
Sommige antwoorden komen snel....bij andere
duurt dat soms heel even...
Het betekent niet dat het antwoord er nog
niet is...het geeft slechts aan dat ik het nog niet ontvangen kon...
De les brengt een zachtheid die tot op
heden altijd leidde tot een gevoel van verdriet...voor wat ik zo.....verlies...
Nu is dat verdriet er niet...en lijkt zo
ook de mogelijkheid te komen om...deze zachtheid...door te geven...
We ondernemen slechts een reis die al lang
voorbij is.
Een mentale terugblik op wat leek te zijn
gebeurd.
Ik kan wel stellen dat deze les vandaag
diep binnen komt.
159. Ik geef de wonderen die ik ontvangen heb
Soms voel ik een blijdschap die niet kan
worden uitgedrukt.
Die als ik hem blijdschap noem al weer
wordt verkleind tot iets
Dat nietig is ten opzichte van waar zij
voor hoort te staan.
Ik besef dan eens weer dat het beter is om
niks van mijn essentie te benoemen...zo draagt het ook geen naam die ervoor komt te staan...
Tevens merk ik op dat het benoemen of
beschrijven...vrijwel meteen leidt tot een gevoel van blokkade....een gevoel van verdriet...
Zo is er dus blijdschap....maar als ik het
zie en benoem...dan is het er niet..
161. Geef me jouw zegen, heilige Zoon van God
Mijn nog steeds wat blokkerende wens voor
ontwaken heb ik eerst nog wel benoemd als angst. Maar blijkt nu toch vooral met identificatie te maken.
Want als mijn identiteit geest is en dus
ook niet meer de persoon die ik invul in dit verhaal met lichaam en alle andere toeters en bellen...dan als ik even vanuit geest ook observeer. Is er geen enkele rede, blokkade, of weerstand nog
om weer tot mijn realiteit terug te keren, die ogen open te slaan.
Gebondenheid aan mijn oude identiteit is nu
het onderwerp van mijn zelfonderzoek. Welke stukken bezit ik nog die mij deze stap, deze overgave, deze keuze nu zo moeilijk doen verschijnen en maken.
Behulpzaam is de oefening vandaag om de
keuze te maken om dit ook onder ogen te zien.
162. Ik ben zoals God mij geschapen heeft
Nog steeds blijf ik vragen om wat hulp om
deze weg iets makkelijker te maken...denk daar bij aan middelen en tijd...
Misschien kan ik beter vragen om wat hulp
om in te zien waarom ik het nog steeds zo moeilijk maak....
Ik denk niet dat het kwaad kan om daarvoor
om hulp te vragen....
Zo mooi zo helder, zoals Eckhardt Tolle het
uitlegt. En meteen de verbinding meeneemt naar deze cursus.
Dankjewel Ronald.
Er ben er ook blij door verrast. Dat ik deze video op deze dag boven aan zie staan in mijn YouTube lijst. En dat Eckhart hier ook opeens de verbinding legt met het pad dat wij hier volgen.
165. Laat mijn denkgeest de Gedachte van God niet afwijzen
Soms zit ik wel eens in een gesprek en zie
dan opeens hoe ik vanuit het ego aan het praten ben. Ik zie het maar het lukt mij dan vaak nog niet om direct een stap terug te zetten....
Met zo een oefening van vandaag lijkt het
andersom. Ik zie dat het direct voor mijn voeten ligt. Toch lukt het dan nog niet om de stap vooruit te doen...
166. Aan mij zijn de gaven van God toevertrouwd
In mijn studietijd, zonder werk, ging ik
wel eens op sollicitatiegesprek. Op een gegeven moment kreeg ik echter door dat mijn ontwikkeling alle aandacht en voorkeur kreeg, maar ook dat mijn sollicitatiegesprekken vaak na korte tijd
helemaal niet meer gingen over de sollicitatie maar een gesprek werden van mens tot mens....broeder tot broeder...
Vanaf dat moment ging ik nog wel op gesprek
maar niet meer met de gedachte dat ik kwam voor de sollicitatie...maar kwam voor de ontmoeten...het resultaat had geen betekenis meer....
Ergens vorige ben ik mij gaan afvragen
waarom ik ook niet met die gedachte naar mijn kantoor kan gaan....ik kom daar niet voor mijn werk maar voor de ontmoeting....het resultaat heeft geen betekenis...
Meteen al vanaf het eerste moment neem ik
een verlichting waar en zie....voel...ervaar meer diepte terwijl ik mijn gesprekken voer...
Veelal vloeit er liefde die mij tranen in
de ogen geeft...
Hoe mooi kan ware ontmoeting zijn...
Verwachtingen.
Ze zijn niet goed of fout.
Ze getuigen slechts van het gegeven dat, de denkgeest nog niet volledig weet en begrijpt, dat er echt niks valt te vrezen. Want met verwachtingen spreekt hij zijn voorkeur uit, maar toont hij ook meteen wat voor hem in de droom, nog van waarde is. Waarvan hij nog niet helemaal kan geloven of toestaan dat het niet werkelijk is.
Voor de Heilige Geest maakt dat niet uit. Hij biedt zijn hulp gewoon in de vorm die voor de student gewenst en acceptabel is. Dat zie ik ook bij mij gebeuren, als ik merk dat mijn aandacht weer valt of wordt gericht op een nieuw boek, een film op tv, of een opname van één van mijn favorieten op Youtube.
Zolang je toestaat dat er hulp geboden wordt, zolang je toestaat dat je vragen worden gehoord en je ook antwoord krijgt. Zolang stel jij de Heilige Geest in staat om jou weer verder te leiden. En zo krijg je, uiteindelijk gewoon, maar wel op een manier die bij jou past, alles aangeboden, wat op dat moment nodig is.
Laat nu mijn dankbaarheid maar komen.
Ronald van Gigch