2017-10 ECIW studiegroep reflectie

7 mei - Willem Glaudemans Laat los wat je niet bent, omarm wat je wel bent

De cursus maakt duidelijk dat we niet het lichaam, niet onze emoties, niet ons denken, niet onze persoon en niet ons ego zijn. Dat zijnvoobijgaande dingen , waarmee we ons desondanks identificeren. Maar wat zijn we dan wel? Wat is constant in ons? Welke aanwijzingen geeft de Cursus ons om ons ware Zelf te ontdekken? Wat verstaat de Cursus onder ons zelf? Eén ding weten we alvast bij voorbaat: dat Zelf delen we met elkaar, omdat alleen waarheid gedeeld kan worden en illusie niet.We zijn één Zelf (Wdl.95) Het is onze ware identiteit die de Cursu ook de Christus noemt. Over Jezus zegt hij: 'Is hij de Christus? Ja zeker, samen met jou' (VvT5.5:1-2) Dit geeft de richting aan. Het zal weer een interactieve lezing zijn, met voldoende ruimte voor uitwisseling en oefening. (Dit inhoud van deze lezing sluit aan op het nieuwe boek van Willem:Boek van het Zelf; Een studie in ontwaken, dat begin april zal verschijnen en op deze zondag ook te koop zal zijn.) 

 Op kantoor heerst een een grote vanwege naderende deadlines. Daarnaast bestaat er ook de nodige onrust als gevolg van een grote overname. Voor mij biedt deze omgeving nu juist een ideale plek, om het geleerde van de Cursus in praktijk te brengen.

Voor de realisatie van deadlines voel ik een grote verantwoordelijkheid. In het begin van dit proces gaf dat nog wel eens aanleiding tot kopzorgen, aangezien ik op voorhand nog niet wist hoe ik op dit punt het proces tot een goed eind moest brengen. Loslaten is ook hier het devies en vooral ook het vertrouwen dat als ik elke dag gewoon doe wat ik die dag kan doen, het doel vanzelf ook dichterbij komt. Met dit loslaten en gedreven door alle daglessen die juist op dit moment voorbij komen, kwam er afstand, vertrouwen en veel rust, ondanks dat de omgeving juist het beeld had dat ik dag en nacht aan het werken was.

Hoe heerlijk is het toch steeds weer om juist in deze situaties, dagelijks meerdere keren, bewust een stap naar achter te zetten. Weer vol bewust mijn vrede te zien en te betreden en van daar ook te kijken naar de momenten waarin ik weer voor even vergeet, dat deze vrede altijd in mij is. Hoe vaak ook krijg ik zo de mogelijkheid om mij te vergeven voor de momenten dat ik dit besef weer even verloren heb. De ervaring die de Cursus biedt neemt toe, juist misschien wel door alle drukte en onrust, waar ik mij dagelijks in begeef.

De lessen van het afgelopen studieblok:

123. Ik dank mijn Vader voor Zijn gaven aan mij

1. Laten we dankbaar zijn vandaag. We zijn op lichtere paden en makkelijker wegen terechtgekomen. Omkeren is het laatste waaraan we denken, en er is geen onverbiddelijke weerstand tegen de waarheid. Er rest nog enige weifeling, enkele geringe bezwaren en een lichte aarzeling, maar je kunt met recht dankbaar zijn voor wat je gewonnen hebt, want dat is veel meer dan jij beseft.

Leer vertrouwen te vinden in het gegeven dat de uitkomst zeker is.

124. Laat me mij herinneren dat ik één ben met God

2. Hoe heilig is onze denkgeest! En alles wat we zien weerspiegelt de heiligheid binnen de denkgeest die één is met God en met zichzelf. Hoe makkelijk verdwijnen vergissingen en maakt de dood voor eeuwigdurend leven plaats. Onze lichtende voetsporen wijzen de weg naar de waarheid, want God is onze Metgezel terwijl we een tijdje onze weg door de wereld gaan. En zij die ons zullen volgen, zullen de weg herkennen doordat het licht dat wij dragen achterblijft, en toch bij ons blijft terwijl we verdergaan.

Voor deze herinnering is slechts te bereidheid nodig om alles te vergeten. 

125. In stilte ontvang ik vandaag Gods Woord

2. Deze wereld zal door middel van jou veranderen. Geen ander middel kan haar redden, want Gods plan is eenvoudig dit: de Zoon van God is vrij zichzelf te verlossen, omdat hem het Woord van God gegeven is als zijn Gids, voor eeuwig in zijn denkgeest en aan zijn zijde om hem met zekerheid naar zijn Vaders huis te leiden, krachtens zijn eigen wil, eeuwig vrij zoals die van God. Hij wordt niet door dwang geleid, alleen door liefde. Hij wordt niet geoordeeld, maar alleen geheiligd.

Het lijkt elke keer weer als een keuze te verschijnen tussen duisternis en licht. In werkelijkheid is kiezen hier niet meer noodzakelijk. Iedereen die hier nu is heeft al lang weer gekozen om weer in het licht terug te keren. Alleen het moment waarop die keuze zich manifesteert, zal voor iedereen verschillen. 

126. Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven

8. Vandaag proberen we de waarheid te begrijpen dat gever en ontvanger dezelfde zijn. Je zult hulp nodig hebben om dit betekenis te verlenen, omdat het zo wezensvreemd is aan de gedachten waaraan jij bent gewend. Maar de Hulp die jij nodig hebt, is voorhanden. Schenk Hem vandaag jouw vertrouwen en vraag Hem om vandaag deel te nemen aan jouw oefeningen in waarheid. En al vang je maar een vluchtige glimp op van de bevrijding die schuilt in het idee dat we oefenen vandaag, dan is dit een glorievolle dag voor de wereld.

Alles is één, waardoor ik alleen maar aan mij zelf kan geven. Ook al lijkt het dat ik hier aan anderen geven kan. Ook zij zijn dit alles. Dus geef ik als ik aan anderen geef, aan mij zelf. 

127. Er is geen Liefde dan die van God

1. Jij denkt misschien dat er verschillende soorten liefde mogelijk zijn. Jij denkt misschien dat er een soort liefde is voor dit, en een soort voor dat; een manier om de een lief te hebben, en een andere manier om een ander lief te hebben. Liefde is één. Ze kent geen afzonderlijke delen en geen gradaties, geen soorten of niveaus, geen verschillen en geen onderscheidingen. Ze is zichzelf gelijk, volkomen onveranderlijk. Ze verandert nooit naar gelang de persoon of de omstandigheid. Ze is het Hart van God en tevens van Zijn Zoon.

Ware liefde kan alleen in de eenheid worden gezien en ervaren. 

128. De wereld die ik zie bevat niets wat ik verlang

1. De wereld die jij ziet heeft jou niets te bieden wat je nodig hebt, niets wat jij op enigerlei wijze kunt gebruiken, en helemaal niets wat dient om jou vreugde te verschaffen. Geloof deze gedachte en het bespaart je jaren van ellende, ontelbare teleurstellingen en hoopvolle verwachtingen die tot de bittere as van wanhoop vergaan. Er is niemand die deze gedachte niet als waar dient te aanvaarden, wil hij de wereld achter zich laten en zich verheffen boven haar nauwe blikveld en kleingeestige hebbelijkheden.

Zolang je nog denkt dat je in deze wereld iets kan vinden of bereiken kunt, zal je blijven zoeken. Pas als de aanvaarden volledig is dat de wereld voort komt uit illusie, stopt het zoeken.

129. Voorbij deze wereld is een wereld die ik verlang

3. Is het dan een verlies om in plaats hiervan een wereld te vinden waar verliezen onmogelijk is, waar liefde eeuwig duurt, haat niet kan bestaan en wraak geen betekenis heeft? Is het een verlies om alle dingen te vinden die jij werkelijk verlangt en te weten dat die geen einde kennen en door de tijd heen precies zo zullen blijven als jij ze wilt? Maar zelfs zij zullen tenslotte worden verwisseld voor datgene waarvan we niet kunnen spreken, want vandaar ga je naar waar woorden totaal ontoereikend zijn, naar een stilte waar de taal ongesproken blijft en toch stellig wordt verstaan.

De wereld die ik verlang wordt van binnen gevonden. 

130. Het is onmogelijk twee werelden te zien

1. Waarneming is consistent. Wat je ziet, weerspiegelt je denken. En je denken weerspiegelt alleen jouw keuze van wat jij verlangt te zien. Jouw waarden zijn hierin bepalend, want waaraan jij waarde hecht moet je wel willen zien, omdat je gelooft dat wat jij ziet er werkelijk is. Niemand kan een wereld zien waaraan zijn denkgeest geen waarde heeft toegekend. En niemand kan nalaten te kijken naar wat hij gelooft dat hij verlangt.

Het innerlijke beeld spiegelt zich naar buiten toe. 

131. Niemand kan falen die tot de waarheid tracht te komen

3. Toch is zoeken onvermijdelijk hier. Daarvoor ben je gekomen en je zult stellig datgene doen waarvoor je gekomen bent. Maar de wereld kan jou het doel dat je zoekt niet voorschrijven, tenzij jij haar de macht daartoe geeft. Zo niet, dan ben je nog steeds vrij een doel te kiezen dat voorbij de wereld en elke wereldse gedachte ligt, een doel dat jou wordt ingegeven door een idee dat je opgaf en toch in herinnering hield, oud en toch nieuw, een echo van een vergeten erfgoed, die toch alles inhoudt wat jij werkelijk verlangt.

Maak van waarheid je doel. 

132. Ik bevrijd de wereld van al wat ik haar heb toebedacht

1. Wat anders houdt de wereld in ketenen gevangen dan jouw overtuigingen? En wat anders kan de wereld verlossen dan jouw Zelf? Geloof is werkelijk krachtig. De kracht van de gedachten die jij eropna houdt is enorm, en illusies zijn even sterk in hun gevolgen als de waarheid dat is. Een krankzinnige denkt dat de wereld die hij ziet werkelijk is en twijfelt er niet aan. Evenmin kan hij daarvan worden afgebracht door de gevolgen van zijn gedachten in twijfel te trekken. Pas wanneer hun bron in twijfel wordt getrokken gloort voor hem eindelijk de hoop op vrijheid.

Stel je bevrijding niet afhankelijk van enige wens of verwachting. 

133. Ik zal geen waarde geven aan wat geen enkele waarde heeft

2. Jij vraagt niet te veel van het leven, maar veel te weinig. Wanneer je toestaat dat jouw denkgeest wordt aangetrokken tot lichamelijke aangelegenheden, tot dingen die je koopt, tot aanzien zoals de wereld dat waardeert, vraag je om verdriet, niet om geluk. Deze cursus doet geen poging het weinige dat je hebt van jou af te nemen. Hij probeert niet utopische ideeën in de plaats te stellen van genoegens die de wereld bevat. Er zijn geen genoegens in de wereld.

Hou dit duidelijk voor ogen. Deze wereld is niets. 

134. Laat me vergeving zien zoals ze is

1. Laten we de betekenis van ‘vergeven’ eens opnieuw bekijken, want die wordt snel verdraaid en gezien als iets wat gepaard gaat met een onterecht offer van terechte toorn, als een ongerechtvaardigd en onverdiend geschenk, en een totale ontkenning van de waarheid. In zo’n zienswijze moet vergeving wel gezien worden als louter een buitenissige dwaasheid, en lijkt het of deze cursus verlossing laat berusten op een gril.

Als je illusies eerst waar maakt om ze daarna te vergeven, dan verlies je jezelf nog meer. Maak je illusies niet waar, doordat je leert er aan voorbij te kijken. Dan heb je geen noodzaak tot vergeven meer. 

135. Als ik me verdedig, wordt ik aangevallen

1. Wie zou zichzelf verdedigen als hij niet dacht dat hij werd aangevallen, dat de aanval werkelijkheid was en dat zijn eigen verdediging hem zou kunnen redden? En hierin ligt de dwaasheid van verdediging: ze verleent illusies volledige werkelijkheid en probeert ze dan als werkelijk te behandelen. Ze stapelt illusie op illusie en maakt zodoende correctie dubbel moeilijk. En precies dit doe je wanneer jij probeert de toekomst te plannen, het verleden te doen herleven, of het heden naar je hand te zetten.

Verdediging maakt jouw illusies waar.

136. Ziekte is een verdediging tegen de waarheid

1. Niemand kan genezen tenzij hij begrijpt welk doel ziekte schijnt te dienen. Want dan begrijpt hij eveneens dat dit doel zonder betekenis is. Omdat ziekte geen oorzaak en geen enkele zinvolle bedoeling heeft, kan ze überhaupt niet bestaan. Wanneer dit wordt ingezien, vindt genezing automatisch plaats. Ze verjaagt deze betekenisloze illusie met dezelfde aanpak als waarmee alle illusies naar de waarheid worden gebracht, en laat ze daar eenvoudig achter zodat ze kunnen verdwijnen.

Maak dit niet persoonlijk. Onze ziekte is de gedachte van afscheiding. Dat die gedachte zich in vorm manifesteert, maakt het aanvaarden van deze les soms moeilijk. Maar hier staat niet dat als je ziek bent, dat dit dan jouw eigen schuld is. Toch is dat vaak de eerste reactie die deze les oproept. Laat de gedachte van schuld hierbij los en kijk slechts naar de gedachte van afscheiding en niet naar de vorm waarin die zich manifesteert.

De Cursus is een dief die je komt beroven van al jouw duisternis. Maar als wordt doorzien dat deze duisternis illusie is, waardeloos en dus ook niets biedt wat jouw wens of verlangen waardig is. Dan zal je de deur voor de Cursus zelf open doen. De dief die jij zo zelf uitnodigt, wordt uiteindelijk jouw vriend.

Toch kost het tijd om te zien en aanvaarden dat wat wij hier in duisternis koesteren, geen enkele werkelijke waarde voor ons heeft. Dat komt, doordat er tot het moment dat de Cursus kwam, niks anders leek te zijn en dus ook geen alternatief.

Nu is dat alternatief dus gekomen. Het biedt met haar inzichten en lessen alle hulp die nodig is om de illusie die de wereld is, te doorzien. Het schept ook het vermogen om voorbij deze illusie te kijken. Het opent onze ogen.

Toen ik op zondagmiddag in de zaal bij Willem Glaudemans, nadat ik zo met open ogen diep naar binnen had gekeken, mijn ogen ook weer opende voor de wereld. Zag ik nog wel beelden, maar waren zij volledig ontnomen van hun betekenis. Zo werd mij op dat moment niet meer het zicht ontnomen op de liefde die achter elk beeld verscholen ligt.