Werkboek lessen
221. In vrede zij mijn denkgeest. Laat al mijn gedachten stil zijn
222. God is met mij. Ik leef en beweeg in Hem
223. God is mijn leven. Ik heb geen leven buiten dat van hem
224. God is mijn Vader, en Hij houdt van Zijn Zoon
225. God is mijn Vader, en Zijn Zoon houdt van Hem
226. Mijn Thuis wacht mij. Ik haast me erheen
227. Dit is het heilig ogenblik van mijn bevrijding
228. God heeft mij niet veroordeeld. Ik doe dat evenmin
Reflectie
Al sinds ik met de Cursus begon poog ik te onderzoeken wat het is dat ik vergeven kan. Ik heb mijn projecties altijd naar binnen toe gericht en vrijwel nooit naar buiten. Dat betekent op voorhand dat ik niemand ken of weet van heb, waar ik enige vorm van wroeging of woede voor koester. Ook is er niemand wie ik de schuld poog te geven van wat mij allemaal overkomt of overkomen is.
Soms gaf dit wel aanleiding tot enige vorm van jaloezie als ik hoorde van andere reizigers die iets ergs was overkomen en die op dat punt vergeving hadden gevonden. Het blijft een gek idee dat ik daardoor jaloers zou zijn op ander mans lijden of ongeluk. Maar dit tekent slechts dat ik nog niet wist waar ik moest kijken voor het geen ik vergeven kan.
Natuurlijk blijkt ook hier weer dat alles zich in mij bevind en ik dus ook daar kijken moet om te zien waar mijn weerstand ligt. Zo kom ik uit bij de Liefde, waarvan ik heb geleerd dat die exclusief zou zijn en daarnaast ook een garantie voor lijden en pijn, doordat Liefde vanuit het wereldse perspectief, waarbij hij gebonden is, altijd zal leiden tot een gevoel van verlies.
Dit is de vergissing die ik in mij droeg. Doordat ik Liefde niet begreep, maar vooral ook doordat ik mij Zelf niet meer kende en erkende, zag ik geen mogelijkheid om mij voor Liefde te openen, zonder dat dit gepaard zou gaan met angst voor pijn. Nu echter het zicht op mij Zelf is gecorrigeerd is ook het begrip van ware Liefde weer verschenen.
Ik heb zodoende mijn vergissing vergeven, waardoor ik weer voor Liefde open sta.
De lessen van het afgelopen studieblok:
1. Vergeving ziet in dat wat jij dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden. Wat ze niet doet is: zonden kwijtschelden en ze werkelijk maken. Ze ziet dat er geen zonde is geweest. En in die zienswijze zijn al jouw zonden vergeven. Wat is zonde anders dan een onjuist idee omtrent Gods Zoon? Vergeving ziet eenvoudig de onjuistheid daarvan en laat het daarom los. Wat dan vrij is om nu de plaats daarvan in te nemen, is de Wil van God.
221. In vrede zij mijn denkgeest. Laat al mijn gedachten stil zijn
1. Vader, vandaag kom ik tot U om de vrede te zoeken die U alleen kunt geven. Ik kom in stilte. In de rust van mijn hart, in de diepste domeinen van mijn denkgeest wacht ik en luister naar Uw Stem. Mijn Vader, spreek tot mij vandaag. Ik kom om Uw Stem te horen in stilte, vol overtuiging en liefde, in de zekerheid dat U mijn roep zult horen en mij antwoorden zult.
222. God is met mij. Ik leef en beweeg in Hem
2. Vader, we hebben geen andere woorden op onze lippen en in onze denkgeest dan Uw Naam, nu wij in stilte in Uw Tegenwoordigheid komen en vragen om even in vrede te mogen rusten bij U.
223. God is mijn leven. Ik heb geen leven buiten dat van hem
2. Onze Vader, laat ons het gelaat van Christus zien in plaats van onze vergissingen. Want wij die Uw heilige Zoon zijn, zijn zondeloos. We willen onze zondeloosheid aanschouwen, want schuld verkondigt dat we Uw Zoon niet zijn. En we willen U niet langer meer vergeten. We zijn eenzaam hier, en verlangen naar de Hemel, waar we thuis zijn. Vandaag willen we terugkeren. Onze Naam is de Uwe, en we erkennen dat wij Uw Zoon zijn.
224. God is mijn Vader, en Hij houdt van Zijn Zoon
2. Vader, mijn Naam is U nog steeds bekend. Ik ben Die vergeten, en weet niet waarheen ik ga, wie ik ben of wat ik doe. Help me nu herinneren, Vader, want ik ben de wereld die ik zie moe. Onthul wat U mij in plaats daarvan wilt laten zien.
225. God is mijn Vader, en Zijn Zoon houdt van Hem
1. Vader, ik moet Uw Liefde voor mij wel aan U teruggeven, want geven en ontvangen zijn gelijk, en U heeft mij al Uw Liefde gegeven. Ik moet haar wel teruggeven, want ik wil dat zij in volle bewustzijn de mijne is, terwijl ze in mijn denkgeest straalt en die in haar vriendelijk licht bewaart, ongeschonden, bemind, met angst achter zich en voor zich alleen vrede. Hoe stil is de weg waarlangs Uw liefhebbende Zoon tot U wordt geleid!
226. Mijn Thuis wacht mij. Ik haast me erheen
2. Vader, mijn thuis verwacht mijn blijde terugkeer. Uw Armen zijn open en ik hoor Uw Stem. Waarom zou ik nog langer toeven in een oord van vruchteloze verlangens en vergruisde dromen, wanneer de Hemel zo makkelijk de mijne kan zijn?
227. Dit is het heilig ogenblik van mijn bevrijding
1. Vader, vandaag ben ik vrij, omdat mijn wil de Uwe is. Ik dacht een andere wil te maken. Maar al wat ik los van U gedacht heb, bestaat niet. En ik ben vrij, omdat ik me vergist heb en mijn eigen werkelijkheid allerminst met mijn illusies heb beroerd. Nu geef ik ze op en leg ze aan de voeten van de waarheid neer, opdat ze voor eeuwig uit mijn denkgeest kunnen worden weggenomen. Dit is het heilig ogenblik van mijn bevrijding. Vader, ik weet dat mijn wil één is met die van U.
228. God heeft mij niet veroordeeld. Ik doe dat evenmin
2. Vader, ik heb me in mezelf vergist, omdat ik niet besefte uit welke Bron ik voortgekomen ben. Ik heb die Bron niet verlaten om in een lichaam in te gaan en te sterven. Mijn heiligheid blijft deel van mij, zoals ik deel ben van U. En mijn misvattingen omtrent mijzelf zijn dromen. Ik laat ze vandaag varen. En ik sta klaar om alleen Uw Woord te aanvaarden over wat ik werkelijk ben.
229. Liefde, die mij geschapen heeft, is wat ik ben
2. Vader, ik dank U voor wat ik ben, dat U mijn Identiteit onaangetast en vrij van zonden hebt bewaard, te midden van alle zondegedachten die mijn dwaze denkgeest verzonnen heeft. En ik dank U dat U me daarvan hebt verlost. Amen.
2. Vader, ik zoek de vrede die U mij bij mijn schepping als de mijne hebt gegeven. Wat toen gegeven werd moet nu hier zijn, want mijn schepping stond los van tijd en blijft nog altijd boven elke verandering verheven. De vrede waarin Uw Zoon in Uw Denkgeest werd geboren, straalt daar nog onveranderd. Ik ben zoals U mij hebt geschapen. Ik hoef slechts U aan te roepen om de vrede te vinden die U gegeven hebt. Het is Uw Wil die haar gaf aan Uw Zoon.
1. Verlossing is een belofte, gedaan door God, dat jij jouw weg naar Hem uiteindelijk zult vinden. Het kan niet anders of ze wordt gehouden. Ze garandeert dat er een eind komt aan de tijd, en dat alle gedachten die in de tijd zijn ontstaan eveneens een eind zullen nemen. Gods Woord is elke denkgeest gegeven die denkt dat hij afzonderlijke gedachten heeft, en zal deze conflictgedachten vervangen door de Vredesgedachte.
231. Vader, ik wil me niets herinneren dan U
1. Wat kan ik anders zoeken, Vader, dan Uw Liefde? Misschien denk ik dat ik iets anders zoek, iets wat ik vele namen heb gegeven. Toch is Uw Liefde het enige wat ik zoek, of ooit heb gezocht. Want er is niets anders dat ik ooit werkelijk kon wensen te vinden. Laat me mij U herinneren. Wat zou ik anders kunnen verlangen dan de waarheid omtrent mijzelf?
232. Wees in mijn gedachten, Vader, heel de dag door
1. Wees in mijn gedachten, Vader, wanneer ik ontwaak, en laat vandaag de hele dag Uw licht over mij schijnen. Laat elke minuut een moment zijn waarin ik bij U vertoef. En laat mij niet vergeten U elk uur te danken dat U bij me bent gebleven en er altijd zult zijn om mijn roep tot U te horen en antwoord te geven aan mij. Laat, wanneer de avond valt, al mijn gedachten nog steeds U en Uw Liefde gelden. En laat mij slapen, zeker van mijn geborgenheid, verzekerd van Uw zorg en me er blij van bewust: ik ben Uw Zoon.
233. Vandaag geef ik God mijn leven, opdat Hij het leidt
1. Vader, ik geef U vandaag al mijn gedachten. Ik wil er geen enkele hebben van mezelf. Geef me in plaats daarvan de Uwe. Ik geef U ook al mijn daden, opdat ik Uw Wil mag doen in plaats van doelen na te jagen die niet kunnen worden bereikt en tijd te verspillen met nutteloze fantasieën. Vandaag kom ik tot U. Ik zal een stap terug doen en U eenvoudig volgen. Weest U de Gids, en ik de volgeling die de wijsheid van het Oneindige niet in twijfel trekt, noch de Liefde waarvan ik de tederheid niet bevatten kan, maar die toch Uw volmaakte gave is aan mij.
2. Wij danken U, Vader, dat we niet de herinnering van U en Uw Liefde kunnen verliezen. We weten ons geborgen en zeggen U dank voor alle gaven die U ons geschonken hebt, voor alle liefdevolle hulp die we hebben ontvangen, voor Uw eeuwig geduld en voor het Woord, dat U ons gaf, dat we zijn verlost.
Met mijn openstelling voor Liefde zend ik nu ook weer dagelijkse, geholpen en gedreven door de lessen van het Cursusboek, mijn uitnodiging naar God, mijn Vader, om zich naar mij toe weer te openbaren.
Soms gaat dat snel en soms lijkt het weer een eeuwigheid te duren voordat er zo weer inzicht komt. Ik weet het wel. Het is niet God die hier steeds stopt met zijn communicatie. Het is nog steeds mijn ik-persoon, die af en toe bewust en vaak nog onbewust, de boot af houdt.
Toch vind ik steeds meer rust in het gegeven dat ik hiervoor nog tijd verlang. Tijd om even alles te verwerken, tijd om te begrijpen dat wat ik denk los te laten werkelijk niets is. Maar ook tijd om gewoon te genieten van mijn hervonden vrijheid. Los van deze droom, beweeg ik mij er in. Het is elke keer weer wonderlijk om te mogen ervaren hoe mijn losheid vrede geeft.
En hoe ik in dit geven ook steeds weer ontvangen mag.
Wij danken U, Vader, dat we niet de herinnering van U en Uw Liefde kunnen verliezen. We weten ons geborgen en zeggen U dank voor alle gaven die U ons geschonken hebt, voor alle liefdevolle hulp die we hebben ontvangen, voor Uw eeuwig geduld en voor het Woord, dat U ons gaf, dat we zijn verlost.