Werkboek lessen
8. Wat is de werkelijke wereld?
291. Dit is een dag van stilheid en vrede
292. Een gelukkige afloop staat voor alles vast
293. Alle angst is voorbij, en hier is louter liefde
294. Mijn lichaam is iets volkomen neutraals
295. De Heilige Geest kijkt vandaag met mijn ogen
296. De Heilige Geest spreekt vandaag met mijn stem
297. Vergeving is het enige geschenk dat ik geef
298. Ik houd van U, Vader, en ook van Uw Zoon
Reflectie
Mijn studie en onderzoek richt zich in dit afgelopen studieblok op het begrip harmonie. Ik zie steeds mijn pogingen om de harmonie in mijn droomverhaal te bewaren of te bewerkstelligen. Tegelijkertijd merk ik op hoe vermoeiend en vaak ook vruchteloos dit is. Ik besef dat het niet de bedoeling van de Cursus is dat ik steeds poog om dit te doen. Zo ook zie ik nog meer dat deze wens voor harmonie in werkelijkheid nog steeds een middel is dat mij weerhoudt van volledige acceptatie van de waarheid die de Cursus mij steeds weer voor ogen houdt. Nog meer wordt ik gevraagd om mijn keuze te maken voor het denksysteem van de Heilige Geest en daarmee ook het denksysteem van het ego volledig los te laten.
Hulp vind ik deze afgelopen weken in een drietal boeken:
- Het verhaal achter Een cursus in wonderen - D. Patrick Miller
- Wonder of Waan - Jan-Willem van Aalst
- De ongenezen denkgeest genezen - Kenneth Wapnick
Het eerste boek stilt een hoop van mijn - inmiddels al wel iets stillere - interne critici, die al sinds het begin van mijn studie steeds pogen om de Cursus ter discussie te stellen en mij zo af te brengen van dit pad naar vrijheid. Het boek van Jan-Willem bekrachtigd dit nog een keer. Daarna vertelt Kenneth mij nog eens duidelijk dat er geen tussenweg is. De waarheid (en de Cursus) is volledig waar of volledig onwaar.
Praktische oefening vind ik onder andere in enkele discussies die worden gevoerd in een Facebook groep voor Een cursus in wonderen. Daar is vaak ook zichtbaar hoe er strijd ontstaat over interpretatie en begrip. Mijn drang tot harmonie noopt mij steeds om dan ook iets bij te dragen, wat mogelijk weer zorgt voor harmonie bij alle schrijvers, die in basis toch het zelfde doel na streven. Vruchteloos, moet ik toezien dat dit niet lukt. Wel tonen deze uitwisselingen mij eens te meer hoe in deze discussie vaak geen sprake is van daadwerkelijke verbinding, maar slechts gesproken wordt met en tegen de door de schrijver zelf gemaakt ego-beeld van de ander.
Hoe duidelijk wordt hier de uitspraak die de Cursus doet, waarin wordt aangegeven dat wij niet alleen een ego(beeld) aanmaken van ons zelf, maar ook van ieder ander die zich in ons verhaal vertoont, of een rol speelt. In die zin wordt mij duidelijk dat mijn drang tot harmonie, iets is om te vergeven. Uiteindelijk is alles dat ik als disharmonie ervaar, ook slechts een manifestatie van een nog aanwezig innerlijk conflict.
Hoopvol blijft daarbij het gegeven dat ik mij laat leiden door een Gids die geen conflicten kent. Hij toont mij, ook deze keer weer, hoe innerlijke conflicten steeds verdwijnen, als ik er samen met Hem naar kijk.
De lessen van het afgelopen studieblok:
8. Wat is de werkelijke wereld?
1. De werkelijke wereld is een symbool, zoals al het overige wat waarneming te bieden heeft. Toch staat ze voor iets wat tegengesteld is aan wat jij hebt gemaakt. Jouw wereld wordt gezien door ogen vol angst en levert je denkgeest de bewijzen van verschrikking. De werkelijke wereld kan alleen waargenomen worden met ogen die door vergeving zijn gezegend, zodat ze een wereld zien waarin verschrikking onmogelijk is en bewijzen voor angst niet kunnen worden gevonden.
291. Dit is een dag van stilheid en vrede
2. Deze dag is mijn denkgeest stil, om de Gedachten te ontvangen die U mij biedt. En ik aanvaard wat komt van U, in plaats van wat komt van mij. Ik ken de weg naar U niet. Maar U bent daarvan volkomen zeker. Vader, leid Uw Zoon langs het stille pad dat naar U voert. Laat mijn vergeving totaal zijn en laat de herinnering van U tot mij weerkeren.
292. Een gelukkige afloop staat voor alles vast
2. We danken U, Vader, dat U er borg voor staat dat alles uiteindelijk slechts een gelukkige afloop kent. Help ons die niet te hinderen en aldus het goede eindresultaat uit te stellen dat U ons hebt beloofd voor elk probleem dat wij kunnen zien, voor elke beproeving die we denken nog steeds het hoofd te moeten bieden.
293. Alle angst is voorbij, en hier is louter liefde
2. Vader, laat Uw heilige wereld vandaag niet aan mijn blik ontsnappen. En laat evenmin mijn oren doof zijn voor alle dankliederen die de wereld zingt onder de klanken van de angst. Er is een werkelijke wereld die door het heden wordt behoed voor alle vroegere vergissingen. En ik wil vandaag alleen deze wereld voor mijn ogen zien.
294. Mijn lichaam is iets volkomen neutraals
2. Mijn lichaam, Vader, kan Uw Zoon niet zijn. En wat niet geschapen is, kan zondig noch zondeloos zijn, goed noch slecht. Laat me deze droom dan gebruiken om bij te dragen aan Uw plan, opdat we ontwaken uit alle dromen die wij hebben gemaakt.
295. De Heilige Geest kijkt vandaag met mijn ogen
2. Mijn Vader, Christus heeft mij een geschenk gevraagd, een dat ik geef opdat het mij wordt gegeven. Help me vandaag de ogen van Christus aan te wenden en zo de Liefde van de Heilige Geest toe te staan alles waarnaar ik kijk te zegenen, opdat Zijn vergevende Liefde op mij rusten mag.
296. De Heilige Geest spreekt vandaag met mijn stem
1. De Heilige Geest heeft vandaag mijn stem nodig, zodat heel de wereld kan luisteren naar Uw Stem en via mij Uw Woord kan horen. Ik ben vastbesloten U door mijn stem te laten spreken, want ik wil geen andere woorden dan de Uwe gebruiken, en geen gedachten hebben die losstaan van die van U, want alleen de Uwe zijn waar. Ik wil de verlosser zijn van de wereld die ik heb gemaakt. Want omdat ik haar vervloekt heb, wil ik haar bevrijden, zodat ik een uitweg kan vinden en het Woord kan horen dat Uw heilige Stem vandaag tot mij spreken zal.
297. Vergeving is het enige geschenk dat ik geef
2. Vader, hoe zeker zijn Uw wegen, hoe onbetwistbaar hun eindresultaat en hoe nauwgezet is iedere stap in mijn verlossing reeds vastgelegd en door Uw genade volbracht. Dank aan U voor Uw eeuwige gaven, en dank aan U voor mijn Identiteit.
298. Ik houd van U, Vader, en ook van Uw Zoon
2. Vader, ik kom vandaag tot U omdat ik geen andere weg wil volgen dan de Uwe. U bent aan mijn zijde. Uw weg is zeker. En ik ben U dankbaar voor de heilige gaven van een betrouwbaar toevluchtsoord en een uitweg uit alles wat mijn liefde voor God, mijn Vader, en Zijn heilige Zoon vertroebelen zou.
299. Eeuwige heiligheid woont in mij
2. Vader, mijn heiligheid is niet van mij. Het is niet aan mij om haar door zonde te laten vernietigen. Het is niet aan mij om haar onder aanvallen te laten lijden. Illusies kunnen haar versluieren, maar ze kunnen haar stralende gloed niet doven, noch temperen haar licht. Ze blijft eeuwig volmaakt en onaangetast. In haar zijn alle dingen geheeld, want ze blijven zoals U ze geschapen hebt. En ik kan mijn heiligheid kennen. Want ik werd door Heiligheid Zelf geschapen, en ik kan mijn Bron kennen omdat het Uw Wil is dat U wordt gekend.
2. We zoeken vandaag Uw heilige wereld. Want wij, Uw liefhebbende Zonen, zijn even de weg kwijt. Maar we hebben naar Uw Stem geluisterd en precies geleerd wat we moeten doen om de Hemel en onze ware Identiteit te hervinden. En we zeggen vandaag dank dat de wereld maar een ogenblik duurt. We willen voorbij dat nietig ogenblik naar de eeuwigheid toe gaan.
1. De Wederkomst van Christus, die zo zeker is als God Zelf, is niets dan de correctie van vergissingen en de terugkeer van innerlijke gezondheid. Ze maakt deel uit van de toestand die terugbrengt wat nooit verloren was, en opnieuw bekrachtigd wat voor eeuwig en altijd waar is. Het is de uitnodiging aan Gods Woord om de plaats van illusies in te nemen, de bereidwilligheid om vergeving op alles te laten rusten, zonder uitzondering en zonder voorbehoud.
301. En God Zelf zal alle tranen wissen
1. Vader, als ik niet oordeel, kan ik niet in tranen zijn. Noch kan ik pijn lijden, of voelen dat ik verlaten ben of overbodig in de wereld. Omdat ik er niet over oordeel, is dit mijn thuis, en daarom is het alleen maar wat U wilt. Laat me de wereld vandaag onveroordeeld zien, door blije ogen die door vergeving van elke vervorming zijn bevrijd. Laat me Uw wereld zien in plaats van de mijne. En alle tranen die ik vergoot zullen vergeten zijn, want hun bron is verdwenen. Vader, ik zal geen oordeel vellen over Uw wereld vandaag.
302. Waar duisternis was, zie ik het licht
1. Vader, onze ogen gaan ten langen leste open. Uw heilige wereld wacht ons, nu ons zicht eindelijk is hersteld en we kunnen zien. We dachten dat we pijn leden. Maar we waren de Zoon die U geschapen hebt vergeten. Nu zien we dat de duisternis onze eigen inbeelding is, en dat er licht is dat we kunnen aanschouwen. De visie van Christus verandert duisternis in licht, want angst moet wel verdwijnen wanneer liefde is gekomen. Laat me vandaag Uw heilige wereld vergeven, zodat ik haar heiligheid kan zien en begrijpen dat ze slechts de mijne weerspiegelt.
303. De heilige Christus is vandaag in mij geboren
2. Uw Zoon is welkom, Vader. Hij is gekomen om mij te verlossen van het kwade zelf dat ik heb gemaakt. Hij is het Zelf dat U mij gegeven hebt. Hij is niets anders dan wat ik in waarheid werkelijk ben. Hij is de Zoon die U boven alles liefhebt. Hij is mijn Zelf zoals U mij hebt geschapen. Het is niet Christus die kan worden gekruisigd. Laat me, veilig in Uw Armen, Uw Zoon ontvangen.
304. Laat mijn wereld de visie van Christus niet vertroebelen
2. U leidt me uit het duister naar het licht, uit zonde naar heiligheid. Laat me vergeving schenken en zo voor de wereld verlossing ontvangen. Het is Uw gave, Vader, die mij gegeven wordt om te schenken aan Uw heilige Zoon, zodat hij de herinnering van U en van Uw Zoon zoals U hem geschapen hebt, weer vinden kan.
In dit afgelopen studieblok hebben we de lessen afgerond rondom de vraag, Wat is de werkelijke wereld? en zijn wij gestart met de lessen voor de vraag, Wat is de wederkomst?
Juist met de lessen rondom de werkelijke wereld, kunnen verwachtingen hoog gespannen zijn en ligt teleurstelling op de loer. Het gegeven blijft dat wij niet in staat zijn om ons enige voorstelling van onze werkelijkheid te maken. Toch zal menig geen dat op dit pad pogen of doen. Het is waarschijnlijk, gezien onze ego training, onontkoombaar. Zo ook zal de daarop volgende teleurstelling en frustratie onontkoombaar lijken. Dat blijft het niet, maar het vergt daadwerkelijk enige oefening om onze denkgeest in de staat te krijgen en vooral ook te houden, waar de stilte alomvattend is.
Met dit gegeven wordt ik elke keer toch weer getroffen door de doeltreffende opzet van het werkboek van Een cursus in wonderen. Ook deze keer maken de lessen rondom de vraag, Wat is de werkelijke wereld? weer het nodige los. Maar als we daarna doorgaan met de vraag, Wat is de Wederkomst?, stelt de Cursus ons meteen weer gerust en schenkt ons nieuw vertrouwen.
Persoonlijk vindt ik daardoor les 301. En God Zelf zal alle tranen wissen, één van de prachtigste lessen in het Cursusboek. Wie, o, wie, zal ooit nog een traan laten om het 'verlies' van zijn zelf gevormde zelfbeeld, als eenmaal duidelijk wordt hoeveel Zorg en Liefde er voor hem is.
Als ik de laatste les van dit studieblok oefen, zie ik nog eens meer hoe hard het ego poogt angst te produceren voor dit 'verlies'. Uiteindelijk verlies ik niets, maar herken juist weer hetgeen dat ik dacht ooit verloren te hebben.
Weg was het nooit, alleen had ik mijn vermogen om het waar te kunnen nemen, met ego-gedachten, geblokkeerd.