Werkboek lessen
305. Er is een vrede die Christus ons verleent
306. De gave van Christus is al wat ik zoek vandaag
307. Tegenstrijdige wensen kunnen mijn wil niet zijn
308. Dit ogenblik is de enige tijd die er is
10. Wat is het Laatste Oordeel?
311. Ik beoordeel alles zoals ik wil dat het is
312. Ik zie alles zoals ik wil dat het is
313. Laat nu een nieuwe waarneming tot mij komen
314. Ik zoek een toekomst die van het verleden verschilt
315. Alle geschenken die mijn broeders geven, horen mij toe
316. Alle geschenken die ik mijn broeders geef, zijn de mijne
MIC Ontmoetingszondag 5 november 2017
5 november - Ontmoeting rondom het thema Humor als middel om te
ontwaken
Net als in februari luisteren we niet naar een lezing, maar laten we ons inspireren door elkaar en door de Cursus. Na een korte toelichting op het thema door Ad de Regt, delen we in groepjes van 15 à 10 personen onze inzichten en ervaringen.
Op kernachtige wijze maakt de Cursus ons de betekenis van de lach duidelijk.
In de eeuwgheid, waar alles één is, sloop een nietig dwaas idee binnen waarom de Zoon van God vergat te lachen. Door dit te vergeten werd de gedachte een serieus idee, in staat tot zowel
verwezenlijking als werkelijke gevolgen. Samen kunnen we ze beide weglachen, en begrijpen dat de tijd geen inbreuk kan maken op de eeuwigheid. (T27.VIII.6:2-5)
Hoe vaak en op welke momenten zijn we in staat te lachen om het idee dat we als afgescheiden mensen in een door onszelf bedachte wereld leven? Dat willen we met elkaar onderzoeken en delen; maar
ook als je alleen luisterend mee wil doen, ben je van harte welkom.
Reflectie
De afgelopen weken trof ik regelmatig mensen op mijn pad die streden met een gevoel van onrechtvaardigheid. Natuurlijk, wie de Cursus kent en bestudeert zal uiteindelijk tot het inzicht komen dat onze wereld niet uit rechtvaardigheid is voortgekomen. Het was niet voor niks dat Boeddha zijn leerlingen leerde dat de wereld een plaats van lijden is en dat de enige manier om daaraan te ontkomen is om boven haar uit te stijgen. Een zelfde beweging die de Cursus beschrijft met onze stap naar boven het slagveld.
Doordat onze wereld niet uit rechtvaardigheid is voortgekomen, maar juist uit een nietig dwaas idee, waarom wij niet konden lachen, omdat dit idee niet door onze Schepper werd gehonoreerd, heeft de basis gelegd voor ons gevoel van onrechtvaardigheid. Alleen het begrip dat onze wereld niet door God is geschapen, maar door ons zelf is gemaakt, geeft ons de mogelijkheid om ons van dit gevoel vrij te maken. Een noodzakelijke stap, omdat het gevoel van onrechtvaardigheid, een groot wapen is dat het ego gebruikt tegen ons functie van Vergeving. Wie kan werkelijk vergeven als hij daarbij moet strijden met een gevoel van onrechtvaardigheid?
Het helpt dan als je op zondagmiddag bij de MIC bijeenkomst met medestudenten in gesprek mag gaan over het thema Humor als middel om te ontwaken. Op een gegeven momenten kun je gewoon niet meer om de waanzin van het ego heen. Het enige wat dan daadwerkelijk resteert is een hartstochtelijk lachen om de onwerkelijkheid van alles dat ons lijkt te overkomen. Dit is uiteindelijk ook het beste middel om toe te passen op het moment dat het ego je weer trakteert met gevoelens van onrechtvaardigheid. Leer er om te lachen.
De lessen van het afgelopen studieblok:
305. Er is een vrede die Christus ons verleent
2. Vader, de vrede van Christus is ons gegeven, omdat het Uw Wil is dat wij zijn verlost. Help ons vandaag Uw gave alleen aan te nemen en niet te beoordelen. Want ze is tot ons gekomen om ons te verlossen van ons oordeel over onszelf.
306. De gave van Christus is al wat ik zoek vandaag
2. En zo, onze Vader, keren we terug tot U, terwijl we ons herinneren dat we nooit zijn weggegaan, en ons herinneren welke Uw heilige gaven zijn aan ons. Dankbaar en erkentelijk komen we, met lege handen, met open hart en open denkgeest, en vragen slechts om wat U geeft. Wij kunnen niets aanbieden wat toereikend is voor Uw Zoon. Maar in Uw Liefde is de gave van Christus de zijne.
307. Tegenstrijdige wensen kunnen mijn wil niet zijn
1. Vader, Uw Wil is de mijne, en anders niets. Er is voor mij geen andere wil. Laat me niet proberen een andere wil te maken, want dat is zinloos en doet me zeker pijn. Alleen Uw Wil kan me geluk brengen, en alleen de Uwe bestaat. Als ik wil hebben wat U alleen kunt geven, moet ik Uw Wil voor mij aanvaarden en de vrede binnengaan waar conflict onmogelijk is, Uw Zoon één is met U in wezen en in wil, en niets de heilige waarheid tegenspreekt dat ik blijf zoals U mij hebt geschapen.
308. Dit ogenblik is de enige tijd die er is
2. Dank U, Vader, voor dit ogenblik. Nu is het dat ik word verlost. Dit ogenblik is de tijd die U voor de bevrijding van Uw Zoon, en voor de verlossing van de wereld in hem, hebt bestemd.
309. Ik zal vandaag niet bang zijn om naar binnen te kijken
2. De stap die ik vandaag zet, Vader, is mijn onbetwistbare bevrijding van ijdele dromen over zonde. Uw altaar blijft sereen en onbezoedeld. Het is het heilige altaar voor mijn Zelf, en daar vind ik mijn ware Identiteit.
1. Deze dag, Vader, wil ik met U doorbrengen zoals U verkozen hebt dat al mijn dagen zouden zijn. En wat ik zal ervaren, heeft helemaal niets met tijd van doen. De vreugde die tot me komt is niet iets van dagen of van uren, want ze komt van de Hemel tot Uw Zoon. Deze dag zal Uw zoete herinnering aan mij zijn om U te gedenken, Uw genaderijke roep tot Uw heilige Zoon, het teken dat Uw genade tot me gekomen is en dat het Uw Wil is dat ik vandaag ben bevrijd.
10. Wat is het Laatste Oordeel?
1. De Wederkomst van Christus geeft Gods Zoon dit geschenk: de Stem namens God te horen verkondigen dat het onware onwaar is, en het ware nooit is veranderd. En dit is het oordeel waarmee waarneming eindigt. Eerst zie je een wereld die dit als waar heeft aanvaard, geprojecteerd vanuit een nu gecorrigeerde denkgeest. En met dit heilige zicht geeft waarneming een stille zegen en verdwijnt daarna; haar doel is bereikt en haar missie volbracht.
311. Ik beoordeel alles zoals ik wil dat het is
2. Vader, we wachten vandaag met een open denkgeest om Uw Oordeel te horen over de Zoon die U liefhebt. We kennen hem niet, en we kunnen niet oordelen. En dus laten we Uw Liefde beslissen wat hij, die U als Uw Zoon geschapen hebt, moet zijn.
312. Ik zie alles zoals ik wil dat het is
2. Ik heb geen ander doel voor vandaag dan te kijken naar een bevrijde wereld, bevrijd van alle oordelen die ik heb geveld. Vader, dit is Uw Wil voor mij vandaag, en daarom is het vanzelfsprekend ook mijn doel.
313. Laat nu een nieuwe waarneming tot mij komen
1. Vader, er is een visie die alle dingen als zondeloos beziet, zodat angst verdwenen is en waar die was, liefde wordt binnengenood. En liefde zal komen waar ze maar wordt gevraagd. Deze visie is Uw gave. De ogen van Christus bezien een vergeven wereld. In Zijn zicht zijn al haar zonden vergeven, want Hij ziet geen zonde in iets waar Hij naar kijkt. Laat nu Zijn ware waarneming tot mij komen, opdat ik uit mijn droom van zonde ontwaken mag en in mij mijn zondeloosheid zien, die U volkomen onbezoedeld bewaard hebt op het altaar voor Uw heilige Zoon, het Zelf waarmee ik me vereenzelvigen wil.
314. Ik zoek een toekomst die van het verleden verschilt
2. Vader, we hebben ons in het verleden vergist en kiezen ervoor het heden te benutten om vrij te zijn. Nu leggen we de toekomst in Uw Handen, en laten onze vroegere vergissingen achter ons, in de zekerheid dat U Uw huidige beloften zult houden en de toekomst zult geleiden in hun heilige licht.
315. Alle geschenken die mijn broeders geven, horen mij toe
2. Ik dank U, Vader, voor de vele geschenken die vandaag en iedere dag van elke Zoon van God tot me komen. Mijn broeders zijn grenzeloos in al hun geschenken aan mij. Nu kan ik hen mijn erkentelijkheid betuigen, opdat mijn dankbaarheid aan hen mij mag leiden tot mijn Schepper en de herinnering van Hem.
316. Alle geschenken die ik mijn broeders geef, zijn de mijne
2. Vader, ik wil Uw geschenken vandaag aannemen. Ik herken ze niet. Maar ik vertrouw erop dat U die ze gegeven hebt het middel zult verschaffen waardoor ik ze kan aanschouwen, hun waarde kan zien en alleen Uw geschenken kan koesteren als wat ik verlang.
317. Ik volg de mij aangewezen weg
2. Vader, Uw weg kies ik vandaag. Waar die me heenleidt, verkies ik te gaan; wat die me wil laten doen, verkies ik te doen. Uw weg is zeker en het eind staat vast. De herinnering van U wacht mij daar op. En al mijn verdriet eindigt in Uw omarming, die U beloofd hebt aan Uw Zoon, die ten onrechte dacht dat hij van de veilige bescherming van Uw liefdevolle Armen was afgedwaald.
2. Mijn Vader, laat mij vandaag de rol op me nemen die U mij aanbiedt door Uw verzoek dat ik de Verzoening voor mijzelf aanvaard. Want zo wordt datgene wat daardoor in mij in harmonie wordt gebracht, even zeker met U in harmonie gebracht.
We ronden de lessen af bij de vraag: Wat is de wederkomst? en starten met de lessen bij de vraag: Wat is het laatste oordeel?
Waar de wederkomst de correctie is van vergissingen, toont het laatste oordeel ons, onze verantwoordelijkheid voor onze wil, om dan te laten zien dat onze werkelijke Wil gelijk is aan die van God. Ook hier is reden tot lachen.
Het laatste oordeel blijkt niet het oordeel van God te zijn dat ons tot de hel verdoemt, maar de bekrachtiging van God van onze werkelijkheid. Wij zijn allen bij machte om dit in te zien en zo het ego daadwerkelijk te ontkrachten.
Het mooiste is en blijft natuurlijk dat we niet hoeven te wachten tot dit inzicht tot ons komt. Het is nu al voor handen.
Wel vraagt het ons om onze vergeving van onze angst voor Liefde.