Elly Clabbers - Ziekte als geneesmiddel

Toen ik het tekstboek van Een cursus in wonderen al enkele keren had gelezen en ook voor de eerste keer het hele werkboek had volbracht, dacht ik: 'Nu wordt ik nooit meer ziek!' Groots was dan ook mijn teleurstelling toen ik na ongeveer een jaar, toch weer met een griep werd geconfronteerd.

Bij Elly is deze teleurstelling op voorhand groter. Natuurlijk komt dit mogelijk door het gegeven dat haar ziekte niet een griepje betreft, maar een vorm van darmkanker. Maar haar teleurstelling wordt vooral toch ook gemaakt door en vorm van vertwijffeling die zich uit in de vraag: 'Hoe kan iets wat niet bestaat ziek zijn?'

Hier start de aanleiding voor dit boek. En hier start Elly ook met een verantwoording, waarin zij in alle eerlijk laat zien dat zij Een cursus in wonderen al wel lange tijd in haar boekenkast had staan, maar het tot dan toe vooral had gebruikt als naslagwerk voor de momenten waarop zij rondliep met iets waar zij niet uitkwam.

Haar ziekte en haar vraag, geven haar nu echter de noodzakelijke bereidwilligheid om, zoals zij zelf schrijft, serieus de Cursus te gaan bestuderen - en vooral: in praktijk te gaan brengen. Zo wordt haar ziekte - de darmkanker - het middel en de drijfveer voor haar onderzoek van de daadwerkelijke ziekte en bron van alle illusies - de gedachte van afscheiding in onze denkgeest.

Dit boek beschrijft het persoonlijke verhaal en de eigen weg van Elly met Een cursus in wonderen. Wat hierbij op valt is dat Elly vragen durft te stellen op momenten dat dingen op haar weg, voor haar onduidelijk zijn. Zo komen in dit boek onder andere de volgende vragen aan de orde: Als wat of wie besta ik dan wel?, Waar gáát Een cursus in wonderen eigenlijk over?, Wat moet ik mij voorstellen bij een 'denkgeest'?, Waar bevindt zich de denkgeest?, Wat is nu precies dat Ego?, Wat moet ik me voorstellen bij de Heilige Geest?, Wat is een afgod?, Waartoe dient het lichaam?, Wat is het doel van ziekte?.

De vragen vormen in dit boek het kader van waar uit Elly haar verhaal vertelt en toont hoe, stap voor stap, noodzakelijke inzichten verschijnen. Deze inzichten worden in dit boek ingekleurd met uitspraken uit Een cursus in wonderen, die daarbij bepalend zijn en vooral ook met praktische ervaringen die voor Elly aanleiding geven voor de vragen en meteen ook tonen hoe de inzichten helpen bij het bereiken van een nieuw perspectief.

Het doorgronden van de religieuze overtuigingen die Elly in haar jeugd zijn opgelegd en die zij blijkbaar ook voor een groot deel heeft aangenomen, heeft een voorname plek in haar ontwikkeling. Het hieruit ontstane zelfconcept is iets waarvan zij - vooral nog in het begin - met moeite los kan komen. Toch lukt dit met de hulp van Een cursus in wonderen en brengt dit haar op het punt waar zij aan dit zelfconcept en ook aan het lichaam voorbij gaat. Elly constateert dat zij hiervoor wel de volledige verantwoordelijkheid voor haar ziekte moet aanvaarden. Inmiddels kijkt zij hierbij niet meer naar de vorm waarin de ziekte zich voor haar manifesteert, maar volledig naar de werkelijke inhoud. Zo komt Elly aan het eind van haar boek uit bij een tekst uit Een cursus in wonderen die, in haar ogen, haar proces volledig samen vat:

Ziekte heeft alleen betekenis als de twee basisuitgangspunten waarop de interpretatie van het lichaam door het ego berust, waar zijn: dat het lichaam dient om aan te vallen, en dat jij een lichaam bent. Zonder deze uitgangspunten is ziekte ondenkbaar.... De Heilige Geest leert jou je lichaam alleen te gebruiken om jouw broeders te bereiken, zodat Hij Zijn boodschap via jou onderwijzen kan. Dit zal hen en daarom jou genezen (T8.VIII.5:7-8,9:1-2).

Vlak voordat ik dit boek lees, ben ik weer voor even door de griep gegrepen. Inmiddels geeft dit - gelukkig - geen aanleiding meer voor teleurstelling. Wel geeft dit mij de bereidwilligheid om nu dit boek te lezen. Als ik bezig ben met het lezen van de laatste hoofdstukken, valt mij op dat ik op Facebook opeens enkele uitspraken over lijden ('suffering') krijg voorgeschoteld.

Onze wereld is een wereld van lijden. Dat wij zelf de bron van dit lijden zijn, is iets wat velen (nog) niet willen zien. Maar wie bereidt is om zijn verantwoordelijkheid hiervoor te aanvaarden krijgt de noodzakelijke hulp om zijn verantwoordelijkheid ook daadwerkelijk te kunnen dragen. Die hulp wordt in mijn geval en ook in het geval van Elly, geboden in de vorm van Een cursus in wonderen.

Elly laat in haar boek zien dat haar aanvaarding van haar verantwoordelijkheid er uiteindelijk voor zorgt dat haar lijden stopt. Wel doet zij daarvoor een belangrijke uitspraak:

'Wat mij daarbij geholpen heeft is het loslaten van de wens dat de Cursus mijn leven in de wereld zou verbeteren - waardoor mijn leven in de wereld verbeterd is!'

Het vasthouden aan deze wens is een obstakel op het punt waar, voorbij de vorm, de werkelijke inhoud wordt gevonden. Met haar uitspraak nodigt Elly ons allemaal uit om deze wens los te laten en zo ook te komen tot ware genezing.

Ik voeg hier graag de volgende uitspraak aan toe:

Geduld is vanzelfsprekend voor hen die vertrouwen hebben (H4.VIII.1:9)

Het is dit vertrouwen en geduld, dat ik terug vind in dit boek. In die zin is dit boek bijzonder krachtig en zeker niet alleen voor studenten die in vorm, met een ziekte worden geconfronteerd. Ik dank Elly hartelijk voor haar inspiratie en hulp.

Ronald van Gigch