Toen ik de eerste keer het werkboek van Een cursus in wonderen deed, werd ik al snel overrompelt door doorbraken, fysieke ervaringen, inzichten en visioenen. Daarna legde ik het boek ruim 1 jaar lang aan de kant. Ik had tijd nodig om alles te verwerken, rust te vinden en ook heel praktisch weer te starten met een nieuwe baan en zo zorg te dragen voor onderdak en eten voor mijn vrouw en kinderen. In die periode las ik wel vele andere boeken. Alhoewel die op voorhand geen verband hielden met Een cursus in wonderen, bleek echter snel dat zij mij wel steeds bevestigden dat ik de boodschap van Een cursus in wonderen mocht geloven en vooral ook vertrouwen.
Na deze rust en dit onderzoek kreeg ik weer het gevoel dat ik met de Cursus verder kon en zo begon ik na het lezen van het tekstboek dus weer aan een nieuw jaar werkboeklessen. Dit leidde op een bepaalde manier tot een teleurstelling. Mijn ervaringen bij de eerste keer lessen doen waren voor mij grootst en imposant. Nu bleef dit grootste en imposante uit, waardoor ik even ging twijfelen of ik wel op een goede manier aan het studeren was. Het jaar daarop begon ik met deze website, een online studiegroep en het schrijven van een tweewekelijkse reflectie.
Deze keer kreeg ik het gevoel dat er wel iets grootst gaande was, maar het bleef buiten zicht. Het is even wennen om te voelen hoe grootste inzichten voor het oprapen lijken te liggen, maar het steeds niet lukt om ze ook daadwerkelijk vast te pakken. Toch sloot ik dit werkboekjaar af met meer rust en vertrouwen en starte ook zonder aarzelen opnieuw aan les 1.
Dat was het afgelopen jaar dat voor mij in het teken stond van groeiend vertrouwen en vooral mijn bereidheid om in te zien dat deze Cursus daadwerkelijk mijn hele leven omvat. Daarvoor maakte ik toch nog subtiel onderscheid in Cursustijd, werktijd, gezinstijd, maar afgelopen jaar losten ook deze zelf bedachte scheidingen op.
Dit wordt nu dus het vijfde jaar dat ik het werkboek doe. Direct vanaf het begin merk ik al meteen dat de nadruk voor dit studiejaar voor mij nog meer ligt op het praktisch toepassen van alle oefening. Dat sterkt nog eens mijn vertrouwen en geeft mij goede zin om dit jaar ook weer verder te gaan op dit pad dat leidt tot mijn verlossing.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
24. Ik zie niet wat mijn hoogste belang is
25. Ik weet van niets waartoe het dient
26. Mijn aanvalsgedachten zijn een aanval op mijn onkwetsbaarheid
27. Ik wil niets liever dan zien
28. Ik wil niets liever dan de dingen anders zien
29. God is in alles wat ik zie
30. God is in alles wat ik zie, want God is in mijn denkgeest
31. Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie
32. Ik heb de wereld die ik zie bedacht
33. Er is een andere manier om naar de wereld te kijken
34. Ik zou in plaats hiervan vrede kunnen zien
35. Mijn denkgeest is deel van Die van God. Ik ben heel heilig
In de lessen van dit afgelopen studieblok maken wij voor het eerst kennis met de visie van Christus. Het is niet voor niets dat wij daarvoor in de oefening al hebben getoornd aan menig ego overtuiging. Zolang er nog geen twijfel is over onze waarneming, ontstaat er ook geen ruimte voor de gedachte dat een andere manier van kijken mogelijk is. Met de introductie van visie krijgen wij een eerste inzicht in wat ons te wachten staat als wij daadwerkelijk voorbij het ego gaan. Visie laat ons niet alleen een andere wereld zien, maar zegent ook meteen onze blik. Het is daarbij niet zozeer dat er daadwerkelijk sprake is van een uiterlijke verandering. Het gaat alleen om onze innerlijke gedachten. Het zijn deze gedachten die bepalen wat wij zien. En als die gedachten worden veranderd, verandert ook onze waarneming.
Enkele weken terug vroeg mij vrouw mij of ik voor haar misschien ook een e-sigaret kon kopen. Ze wilde minder gaan roken en dacht dat deze verandering daar een goede stap voor was. Nu rook ik zelf ook en is er eigenlijk al sinds in met de Cursus ben gestart met regelmaat een innerlijke discussie over de vraag of ik hier niet mee zou moeten stoppen. Uiteindelijk heb ik ook deze discussie, die alleen maar aanleiding gaf tot innerlijk conflict, overgedragen aan de Heilige Geest. Nu mijn vrouw echter kwam met haar voorstel voor verandering en ik samen met haar naar een winkel ging om te kijken wat een geschikte optie was, merkte ik op dat hier blijkbaar voor mij ook ruimte lag voor een verandering. Zo heb ik dus ook voor mij zelf 2 weken terug een e-sigaret gekocht.
Het is dan toch weer grappig om te merken hoe deze komende verandering er voor zorgt dat er weer de nodige roering van binnen komt. Er is een stem die vraagt of ik mij wel met zo een e-sigaret kan vertonen. Er is een stem die zegt dat het toch allemaal maar illusie is en een verandering in illusie geen echte ontwikkeling is. Er is een stem die hoopt dat ik zo uiteindelijk helemaal met roken stop. Er is een stem die zegt dat het mij toch niet gaat lukken om dit te doen. Er is een stem die zegt dat het wel veel geld gaat schelen. En er zijn ook nog wel wat andere geluiden. Tegelijkertijd zijn er de lessen zoals dat ik niet het slachtoffer ben van de wereld die ik zie en dat ik de wereld die ik zie zelf heb bedacht. En daarop volgt de les die mij vertelt dat er een andere manier is om naar de wereld te kijken. In die zin zie ik deze keer weer dat deze wereld mijn leslokaal is. Er lijkt in dit leslokaal steeds van alles te gebeuren en te veranderen. Maar juist, gestimuleerd door de dagelijkse lessen, zijn het dit gebeuren en deze verandering die daadwerkelijk inzicht geven in mijn innerlijke processen. In die zin brengt mijn verandering in rook gedrag - een illusie op zich - wel de noodzakelijke werveling die al het oude stof doet opwaaien en het zo mogelijk maakt voor mij om er - samen met de Heilige Geest - naar te kijken.
Maakt het nu werkelijk uit of ik stop met roken of vanaf nu alleen nog maar een e-sigaret gebruik. Nee, natuurlijk niet. Maar ik weet wel dat de Heilige Geest elke verandering ziet en gebruikt om mij verder te onderwijzen. En ik ben ook nu weer bereid om deze lessen te leren en vooral ook bereid om mij zelf, al mijn onnozelheid te vergeven. In die zin is elke verandering in werkelijkheid een zegening.