2018-04 ECIW studiegroep reflectie

Toen ik voor de eerste keer het werkboek deed van Een cursus in Wonderen, was het op dit punt dat ik compleet in weerstand schoot. Het gegeven dat Een cursus in wonderen over God gaat, wist ik natuurlijk toen ik aan de Cursus begon. Waar ik mij echter niet van bewust was, was deze enorme blokkade die in mijn systeem aanwezig was, om God ook echt te benaderen. Niet voor niks was ik blijkbaar opgegroeid in een atheïstisch gezin om zo de confrontatie met deze weerstand uit de weg te gaan. Het was als of ik in mijn innerlijke duisternis een deur had gevonden, met een grote waarschuwing daarop gehamerd. DEZE DEUR NOOIT OPENEN.

Dus toen de werkboek lessen startte met de titel die steeds start met God, kwam deze waarschuwing opeens voor mijn ogen en sloeg mijn weerstand meteen het Cursusboek dicht. Eén week later schoot de Heilige Geest mij echter al te hulp. Ik kreeg een nieuwbrief van Eckhart Tolle waarin een verwijzing stond van een gesprek van hem met Neal Donald Walsch. Zijn naam kende ik van het boek Gesprekken met God. Het eerste deel had mijn vrouw al veel eerder gekocht en gelezen en natuurlijk ook aan mij gegeven om te lezen. Maar op dat moment bracht de titel van dit boek, mij bij een beeld van een zeer vrome man, die mij totaal niet aantrok. Op uitnodiging van Eckhart keek ik nu echter al snel met veel verbazing en plezier naar een persoon met veel humor en vooral veel zelf kritiek. Dat deze man ondanks zijn Gesprekken met God, of juist dankzij zijn Gesprekken met God op geen enkel moment verwijtend of wijzend was, bleek voor mij de deur in mijn innerlijk te openen.

Binnen 3 weken tijd, las ik ongeveer 10 boeken van Neal. Het was duidelijk dat mijn beeld van Neal, maar nog meer, mijn beeld van God totaal niet klopte. Met hulp van de boeken van Neal werd dit beeld dusdanig aangepast dat ik na 3 weken ook weer voelde dat ik verder kon met het bestuderen van het werkboek.

De lessen van het afgelopen studieblok:

In de laatste lessen van het studieblok voorafgaand aan de eerste herhaling, worden wij dagelijks uitgenodigd om God in ons zelf te naderen. Het is niet zo vreemd dat deze uitnodiging tot toenadering de nodige weerstand in ons op kan en ook zal roepen. Het woord God en de beelden die wij allen in ons dragen, zijn tenslotte ook enorm beladen en geladen. Maar elke toenadering die wij zo maken en ook doorstaan, zal er toe bijdragen dat deze lading wordt getransformeerd in een groeiende bereidheid om ook toekomstige weerstanden te doorstaan. Tegelijkertijd leert mijn eigen ervaring mij dat het soms wenselijk en vaak ook noodzakelijk is om van het Cursuspad af te gaan. Zolang het vertrouwen en de bereidheid blijft, zal de Heilige Geest altijd klaar staan om te helpen met het opruimen van de aanwezige blokkades. Dit vergemakkelijkt niet alleen deze reis, maar maakt ook dat het nog makkelijker wordt om naar Zijn leiding te luisteren.

Als ik de boeken van D. Patrick Miller over de Cursus lees, lees ik ook de vele verhalen van studenten die de Cursus regelmatig aan de kant hebben gegooid. Er was sprake van een student die zei dat de Foundation for Innerpeace waarschijnlijk wel rijk door hem was geworden, omdat hij al weer toe was aan het negende exemplaar van het Cursus boek. Inderdaad kan onze innerlijke weerstand en strijd leiden tot het afwijzen van de hulp die de Heilige Geest ons altijd biedt, in dit geval in de vorm van ons Cursus boek. Maar tegenover deze verhalen van weerstand staan gelukkig een nog groter aantal verhalen van grootse doorbraken.

De Cursus is in mijn ogen dan ook uniek, omdat het zo geduldig en behulpzaam is. Op geen enkel punt is het straffend of vermanend (behalve voor het ego natuurlijk). Natuurlijk daagt het ons veelvuldig uit, maar het biedt ons ook veelvuldig rust, zoals met de nu gestarte herhaling en het gunt ons een veelvuldig zicht op wat er uiteindelijk op ons wacht, als deze reis is volbracht.

Ik word gedragen door de Liefde van God is daarmee dus ook een borgende en Liefdevolle afronding van dit eerste stuk van het Cursuspad. Het brengt mij nu in ieder geval niet meer in weerstand, maar in een ware staat van Geluk. En het is juist op dit punt, in dit jaar dat ik mij volledig bewust begin af te vragen waarom ik toch ooit de gedachte van afscheiding heb gelooft en waarom ik soms nog steeds (voor even) vergeet dat ik in God's Liefde leef.