In mijn werk naderen we enkele grote deadlines. Voordat ik student was van Een cursus in wonderen, kon ik mij daar flink druk over maken. Soms lag ik er nachten wakker van door de bijbehorende spanning en de sluimerende angsten dat we de deadlines niet zouden halen. Maar als student van Een cursus in wonderen, bekijk ik dit nu alles anders. Mijn dagelijkse lessen maken allereerst dat ik met regelmaat mijn aandacht af wend van de drukte en soms opkomende paniek van mijn omgeving en mij in vertrouwen terug trek in de stilte. Ik ben mij terdege bewust dat alle onrust hier door ons zelf wordt gecreëerd. Wie bedenkt deze deadlines ten slotte, en wie wordt er werkelijk het slachtoffer in het geval dat het niet gaat lukken. Dat kan alleen het ego zijn, die zeker, ook bij mij in deze tijd zich regelmatig komt melden, maar die toch weer snel, geconfronteerd met de les van de dag, het veld ruimt.
Hij weet dat hij bij mij geen succes meer kan halen. Hij weet dat ik niet meer luister naar zijn stem. Ja horen, doe ik zijn gedachten nog wel, maar ik laat ze snel lang mij heen vallen. Soms, pak ik er nog wel eens eentje beet, maar dan vooral om samen met de Heilige Geest ernaar te kijken en zo te zien hoe het kan dat ik hier ooit zo bevreesd voor kon zijn. Of ik de deadlines ga halen. Laat ik voorop stellen, ik geef wel gewoon alles. Werk al 2 maanden lang, 7 dagen in de week. Maar drukte op het werk is niet zo erg als je je daar ondertussen niet druk over hoeft te maken. En deadlines worden ook niet meer gevreesd als je weet dat niets jou kan schaden.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
94. Ik ben zoals God mij geschapen heeft
95. Ik ben één Zelf, verenigd met mijn Schepper
96. Verlossing komt vanuit mijn ene Zelf
97. Ik ben geest
98. Ik aanvaard mijn rol in Gods verlossingsplan
99. Verlossing is mijn enige functie hier
100. Mijn rol is essentieel voor Gods verlossingsplan
101. Gods Wil voor mij is volmaakt geluk
102. Ik deel Gods Wil dat ik gelukkig ben
103. God, die Liefde is, is ook geluk
104. Ik zoek slechts wat mij in waarheid toebehoort
105. Gods vrede en vreugde behoren mij toe
106. Laat ik stil zijn en naar de waarheid luisteren
107. De waarheid zal alle misvattingen in mijn denkgeest corrigeren
Waar het voorgaande studieblok zich toch vooral richtte op het zichtbaar maken van het ego, richt dit studieblok zich juist weer op het zichtbaar maken van het licht dat wij allemaal in ons dragen.
Ik ben één Zelf, verenigd met mijn schepper, roept ons daarbij op om dit licht als ons Zelf te aanvaarden. Ik ben geest maakt ons daarbij bekent met onze werkelijkheid. Zo brengt de Cursus in dit studieblok onze werkelijkheid dichtbij, zodat wij het kunnen zien en uiteindelijk leren om het te aanvaarden. Daarbij toont de Cursus ons ook onze ware Wil die zich in de vorm vertaalt in onze bijdrage aan Gods verlossingsplan. Dit is onze enige functie hier en dit is ook de enige manier om hier in dit verhaal, waar geluk te ervaren.
Maar hoe vervul ik deze functie dan?
Door te luisteren naar de waarheid en al wat van haar komt en door mij heen hier wil verschijnen, te ontvangen, zodat ik dat ook geven kan. Dat de vorm van gegeven daarbij volledig ondergeschikt is aan de inhoud, is veelal iets wat nog moet worden ingezien. Te vaak proberen wij ons op dit punt een voorstelling van wat komen gaat, of wat wij graag willen dat er komt, te maken. Te vaak wordt zo onze aandacht weer van de waarheid afgekeerd. Maar zolang dat gebeurd, terwijl de studie wordt voortgezet, dan zal je uiteindelijk ook merken, dat ondanks al je voorstellingen, het ondertussen gewoon gebeurd.
1. Wat anders dan de waarheid kan illusies corrigeren? En wat zijn misvattingen anders dan illusies die nog niet gezien worden als wat ze zijn? Waar waarheid is gekomen, verdwijnen misvattingen. Ze lossen gewoon op, zonder een spoor achter te laten dat aan ze kan herinneren. Ze zijn verdwenen, want zonder dat men erin gelooft, hebben ze geen bestaan. En zo verdwijnen ze in het niets en keren terug naar waarvandaan ze kwamen. Uit stof komen ze en tot stof vergaan ze, want alleen de waarheid blijft.
Hoe heerlijk is de Cursus vaak in de beschrijving van haar oefening. Hoe inspirerend, maar toch ook onvatbaar nog. Toch merk ik meestal wel dat er iets in mij is - onvatbaar ook - dat precies begrijpt wat hier geschreven wordt. Dat al volledig is ontwaakt. Dat in stilte en in rust verkeerd en dat zo mij de weg blijft wijzen. Het is deze lantaarn in mijn innerlijke duisternis wiens licht steeds feller brandt. Wiens baken daardoor sterker wordt. Wiens stille kracht uitstroomt en zich mengt met mijn nog steeds aanwezige onrust. Zo wordt uiteindelijk ook deze onrust gestild.
2. Kun jij je voorstellen wat een denkgeest zonder illusies is? Hoe dat zou aanvoelen? Probeer je een moment te herinneren – misschien een minuut, zelfs minder misschien – waarop niets jouw vrede kwam verstoren, waarop je er zeker van was dat jij bemind en veilig was. Probeer je dan voor te stellen hoe het zou zijn wanneer dat moment werd uitgebreid tot het einde der tijden en tot in eeuwigheid. Laat dan het gevoel van rust dat je voelde honderdmaal vermenigvuldigd worden en dan opnieuw honderdmaal.
En zo keer ik mij nog dieper naar binnen.
Laat Hem je dan zachtjes naar de waarheid leiden, die jou zal omhullen en je zo’n diepe en kalme vrede schenken dat jij met tegenzin naar je vertrouwde wereld terug zult gaan.
10. En toch zul je blij zijn deze wereld terug te zien. Want je zult de belofte met je meedragen van de veranderingen die de waarheid die jou vergezelt, aan de wereld zal brengen. Ze zullen toenemen met elk geschenk van vijf luttele minuten dat jij geeft, en de misvattingen die de wereld omgeven zullen gecorrigeerd worden naargelang jij ze in jouw denkgeest corrigeren laat.
En zo wordt mijn functie vervult.