Uiteindelijk is alleen vergeving van ons zelf nodig. Dit besef groeit bij het doen van de lessen van dit afgelopen studieblok. Lang heb ik voor mij zelf moeten zoeken wat ik te vergeven had. Dit leven dat ik nu beleven mag heeft mij vrijwel geen aanleiding gegeven om schuld naar buiten te projecteren. Wel droeg ik al vrij snel een grote zelf afwijzing in mij zelf. Toen mij eenmaal helder werd, wat de Cursus mij vertelde, ontpopte die zelf afwijzing zich tot een grote innerlijke woede. Maar met woede kan de vergissing niet worden opgelost. Alleen vergeving maakt het mogelijk om de schuld die ten grondslag ligt aan mijn zelf afwijzing onder ogen te zien.
Dan - en alleen dan als ik dat ook werkelijk wil en toe sta - treedt het wonder binnen om mij van de innerlijke dwaling te verlossen. Zo alleen kan ik mij zelf weer werkelijk onder ogen zien. Mijn zelf gevormde zelfbeeld, heb ik nooit werkelijk gemogen. Maar nu ik eindelijk weer het licht van mijn ware Zelf voor ogen mag zien, smelten mijn verdedigingen als sneeuw voor de zon.
Inmiddels heeft een innerlijke glimlach een structurele plek in mijn innerlijk verworven. En het wordt tijd dat dit gezicht nu ook eindelijk naar buiten treedt. Dat dit afhangt van mijn beslissing, wordt mij weer duidelijk geleerd in deze lessen. Ik ben degene die de Verzoening voor mijzelf aanvaarden moet.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
136. Ziekte is een verdediging tegen de waarheid
137. Wanneer ik genezen word, word niet ik alleen genezen
138. De Hemel is de beslissing die ik moet nemen
139. Ik aanvaard de Verzoening voor mijzelf
140. Alleen van de verlossing kan worden gezegd dat ze geneest
141. (121 - 122)
121. Vergeving is de sleutel tot geluk
122. Vergeving biedt alles wat ik wens
142. (123 - 124)
123. Ik dank mijn Vader voor Zijn gaven aan mij
124. Laat me mij herinneren dat ik één ben met God
143. (125 - 126)
125. In stilte ontvang ik vandaag Gods Woord
126. Al wat ik geef, is aan mijzelf gegeven
144. (127 - 128)
127. Er is geen Liefde dan die van God
128. De wereld die ik zie bevat niets wat ik verlang
145. (129 - 130)
129. Voorbij deze wereld is een wereld die ik verlang
130. Het is onmogelijk twee werelden te zien
146. (131 - 132)
131. Niemand kan falen die tot de waarheid tracht te komen
132. Ik bevrijd de wereld van al wat ik haar heb toebedacht
147. (133 - 134)
133. Ik zal geen waarde geven aan wat geen enkele waarde heeft
134. Laat me vergeving zien zoals ze is
148. (135 - 136)
135. Als ik me verdedig, wordt ik aangevallen
136. Ziekte is een verdediging tegen de waarheid
149. (137 - 138)
Dit studieblok bevat voornamelijk de herhaling van de lessen die richting geven aan het pad van ons ontwaken. Vergeving, Genezing en Verzoening worden hier duidelijk geïntroduceerd als de middelen die dit pad maken. Dit wordt krachtig weergeven in les 137 waarin het volgende wordt geschreven:
9. Genezing, vergeving, en de blijde inwisseling van heel de wereld van verdriet voor een wereld waar droefheid niet kan binnendringen, zijn de middelen waarmee de Heilige Geest jou aanspoort Hem te volgen.
De Cursus heeft ons hiervoor al laten zien wat het ego is en wat ons ware Zelf is. Nu toont het ons dus de middelen waarmee wij dit ego achter ons kunnen laten en in blijdschap terug kunnen keren tot ons ware Zelf. Maar deze middelen zullen moeten worden aangeleerd. En dat aanleren gebeurd door de ervaringen die wij met het beoefenen van de Cursus krijgen.
De Hemel is de beslissing die ik moet nemen, lijkt bij haar eerste beoefening toch nog een keuze. Maar meer en meer zal met ervaring en oefening het bewustzijn verschijnen dat de keuze ansich ook een vergissing was. Is er werkelijk een keuze tussen waarheid en illusie? Maar dat begrip kan alleen ontstaan als illusies ook werkelijk als zodanig worden onderkent en daardoor uiteindelijk ook niet meer worden waargenomen.
Vergeving stelt ons in staat om illusies - die eerst nog als werkelijk werden gezien - aan de Heilige Geest aan te bieden voor correctie. Zonder vergeving wordt dit aanbieden van deze illusies veelal nog ervaren als een opoffering of wel verlies. Heling wordt daardoor nog uitgesloten, omdat wij door deze ervaring van opoffering of wel verlies, nog niet ervaren dat het werkelijk een keuze is.
Toch zal uiteindelijk onze oefening met de Cursus er toe leiden dat onze vergeving volwaardig wordt. Zo wordt onze uitnodiging voor heling ook onvoorwaardelijk.
De herhaling van dit studieblok draagt een centraal thema dat als volgt wordt geformuleerd:
Mijn denkgeest bevat enkel wat ik denk met God.
In mijn oefening, vorig jaar, merkte ik op dat ik deze woorden ook werkelijk wilde aanvaarden. Ik sprak ze in blijdschap uit en ook na dat ik al weer verder was gevorderd in mijn studiejaar, droeg ik regelmatig deze woorden bij mij. Zodoende keek ik dat jaar ook al weer uit naar het moment dat ik ze weer in mijn oefening mocht gaan gebruiken. Maar wat leveren deze woorden nu daadwerkelijk op. Dit keer ervaar ik vooral een gevoel van loutering. Daarnaast merk ik op dat ik mij nog minder zorgen ga maken. Het besef dat ik onschuldig bent bloeit al sinds enkele maanden op en lijkt nu met deze woorden tot volle wasdom te worden gebracht. Het is daadwerkelijk het gegeven dat mijn onschuld nooit echt is aangetast. Mijn ingebeelde schuld heeft namelijk niet kunnen maken dat ik de werkelijkheid van mijn denkgeest en haar inhoud heb aangetast.
Vanaf nu mag mijn groeiende onschuld zich dus gaan vervolmaken, terwijl ik nog meer toe mag kijken hoe mijn inbeeldingen komen en gaan. Alhoewel deze beelden mij dus nog wel bereiken, leiden zij inmiddels niet meer tot vertwijfeling. En voor zover de Hemel nog steeds een beslissing is, heb ik die beslissing al genomen. De waarheid zal zo aan mijn zijde blijven.