Soms lijkt het als of ik geen enkele vooruitgang boek. In die momenten verlang ik naar het einde dat mij doet in zien dat ik het doel heb bereikt. Als ik goed kijk naar deze onrust en twijfel, stuit ik altijd nog op een stuk in mijzelf dat nog niet kan of wil begrijpen. Dat zoekt naar een vorm van bevestiging. Dat sterk verlangt naar zekerheid. Ik begrijp maar al te goed dat ik dit soort stukken in mijzelf niet met dwang of overtuigingskracht kan onderwijzen. Hier is alleen eindeloos geduld het juiste antwoord. Gelukkig biedt de Cursus ons hier ook de ruimte voor. Nergens in het tekstboek of werkboek wordt enig druk gezet op de tijd waarbinnen het ontwaken moet zijn gerealiseerd. Laat staan dat de Cursus schrijft dat God de laatste stap zal zetten.
In die zin ligt mogelijk ook de grootste les voor mij in dit leven om te leren vrij te zijn, zonder dat ik al mijn volledige vrijheid heb gerealiseerd. Om te leren blij te zijn, zonder dat ik al weer in de volwaardige vreugde van de Hemel verkeer. Want te vaak nog druk ik mijzelf in een gevoel van somberheid in de momenten dat ik denk dat ik geen vooruitgang boek. Het is dan ook vooral deze neiging die ik nog mag leren vergeven. Gelukkig biedt de Cursus mij met haar lessen alle hulp bij. En gelukkig duurt het met die hulp en al mijn oefening ook niet lang voordat ik het centrale thema van Herhaling V:
God is louter liefde, en dus ben ik dat ook.
Ook gewoon kan uitspreken en voelen in de woorden:
Ik ben louter liefde.
En dan schijnt opeens weer de zon.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
164. Nu zijn we één met Hem die onze Oorsprong is
165. Laat mijn denkgeest de Gedachte van God niet afwijzen
166. Aan mij zijn de gaven van God toevertrouwd
167. Er is één leven, en dat deel ik met God
168. Uw genade is mij gegeven. Nu maak ik er aanspraak op
171. (151 - 152)
151. Alle dingen zijn een weerklank van de Stem namens God
152. De macht om te beslissen is aan mij
172. (153 - 154)
153. In mijn verdedigingsloosheid ligt mijn veiligheid
154. Ik ben een van de dienaren van God
173. (155 - 156)
155. Ik doe een stap terug en laat Hem de weg wijzen
156. Ik ga met God in volmaakte heiligheid
174. (157 - 158)
157. Nu wil ik ingaan tot Zijn tegenwoordigheid
158. Vandaag leer ik te geven zoals ik ontvang
175. (159 - 160)
159. Ik geef de wonderen die ik ontvangen heb
160. Ik ben thuis. Angst is hier de vreemdeling
176. (161 - 162)
161. Geef me jouw zegen, heilige Zoon van God
162. Ik ben zoals God mij geschapen heeft
177. (163 - 164)
163. Er is geen dood. De Zoon van God is vrij
164. Nu zijn we één met Hem die onze Oorsprong is
Dit afgelopen studieblok bevat een aantal belangrijke lessen en toelichtingen.
Zo wordt een mogelijke somberheid voor de onzinnigheid van ons illusoire leven vervangen door de woorden uit les:
169. Door genade leef ik. Door genade word ik vrij
11. Laat het dan voldoende zijn dat jij werk te doen hebt om jouw rol te spelen. Het slot moet voor jou verborgen blijven tot jouw rol voorbij is. Het doet er niet toe. Want jouw aandeel is nog steeds hetgeen waar heel de rest op steunt. Wanneer jij de jou toegewezen rol op je neemt, komt verlossing een beetje nader tot elk onzeker hart dat nog niet klopt in samenklank met God.
Wij zijn hier niet alleen voor onze eigen bevrijding maar hebben ook een toegewezen rol ten dienste van de verlossing van het geheel. Zodoende worden wij dus ook aangespoord om dienaar van God te zijn, te geven zoals wij ontvangen en daarbij dus de wonderen die wij ontvangen, te delen met het geheel. Dat wij daarbij worden uitgenodigd om een stap terug te doen en Hem de weg te laten wijzen, geeft ontspanning, maar leidt mogelijk ook tot direct conflict met de delen in ons zelf die nog niet voor deze Cursus open staan en daarmee dus de Gedachte van God nog steeds afhouden of afwijzen.
Deze ervaringen laten alleen maar zien dat onze leraar ons volledig begrijpt en dus ook alle begrip heeft voor de situatie waarin wij ons denken te bevinden.
6. Ik maak de reis met jou. Want ik deel een korte poos je twijfels en je angsten, opdat je tot mij komen kunt die de weg kent waarlangs alle angst en twijfel overwonnen wordt. We gaan samen. Ik moet onzekerheid en pijn wel begrijpen, hoewel ik weet dat ze geen betekenis hebben. Maar een verlosser moet blijven bij hen die hij onderwijst, zien wat zij zien, maar nog steeds in zijn gedachten de weg vasthouden die hem eruit heeft geleid en nu jou eruit zal leiden samen met hem. Gods Zoon wordt gekruisigd tot jij deze weg met mij gaat.
156. Ik ga met God in volmaakte heiligheid
wordt ons als les geleerd, om ons aan te tonen dat wij op dit pad nooit alleen zijn. Vergeving kan door ons worden toegepast op alle momenten waarin wij weer voor even vergeten dat wij op dit pad samen lopen met Jezus en de Heilige Geest. Zodoende zullen juist deze momenten van vergeetachtigheid ook meteen inzicht geven in onze meest voorname lessen, omdat zij duiden op te plekken, waar wij God nog niet hebben uitgenodigd om bij ons te zijn. Dit zijn de plekken waar de angst nog steeds regeert.
Maar laten dat nu juist de plekken zijn waartoe te Cursus ons nu uitnodigt om onze blik op te werpen.
7. Vandaag kijken we gelijkmoedig naar deze wrede god. En we merken op dat hoewel zijn lippen met bloed zijn besmeurd en vuur hem aan alle kanten schijnt uit te slaan, hij slechts van steen is gemaakt. Hij kan niets doen. We hoeven zijn kracht niet te trotseren. Hij heeft er geen. En zij die in hem hun veiligheid zien, hebben geen beschermer, geen kracht om bij gevaar een beroep op te doen, en geen machtige strijder die voor hen vecht.
God is louter Liefde, en dus ben ik dat ook.
Alleen dit Zelf kent Liefde. Alleen dit Zelf is volmaakt consistent in Zijn Gedachten, kent Zijn Schepper, begrijpt Zichzelf, is volmaakt in Zijn kennis en in Zijn Liefde, en wijkt nooit af van Zijn onveranderlijke staat van eenheid met Zijn Vader en Zichzelf.
5. En dit is het wat ons opwacht aan het einde van de reis. Elke stap die we zetten brengt ons een beetje dichterbij. Deze herhaling zal de tijd onmetelijk bekorten, als we in gedachten houden dat dit ons doel blijft; en dit is het waarop we, al oefenend, afgaan. Laten we ons hart verheffen van de stof naar het leven, terwijl we ons herinneren dat dit ons is beloofd, en dat deze cursus gezonden werd om het pad van licht voor ons te ontsluiten, en ons stap voor stap te leren hoe we terug kunnen keren naar het eeuwige Zelf dat we dachten te hebben verloren.
Deze tekst komt uit de inleiding op Herhaling V
En ik vergroot hem niet voor niets hier even uit. Want het is voor mij naar 5 jaar oefenen voor het eerst dat ik nu echt deze woorden lees:
Laten we ons hart verheffen van de stof naar het leven, terwijl we ons herinneren dat dit ons is beloofd, en dat deze cursus gezonden werd om het pad van licht voor ons te ontsluiten, en ons stap voor stap te leren hoe we terug kunnen keren naar het eeuwige Zelf dat we dachten te hebben verloren.
Deze Cursus werd gezonden om het pad van licht voor ons te ontsluiten.
Deze Cursus werd gezonden om ons stap voor stap te leren hoe we terug kunnen keren naar het eeuwige Zelf.
Deze Cursus werd gezonden om ons te tonen dat wij nog bezitten wat wij dachten te hebben verloren.
Met het lezen van deze woorden, verdwijnt voor even de tijd en verschijnt er ook weer een glimlach op mijn gezicht. Ik kan dan soms denken dat ik geen vooruitgang boek, maar ik kan niet ontkennen dat ik nog steeds leer.
Deze reis wordt niet volbracht in het bereiken van de finish, maar in onze stappen daar naar toe.
14. Wees dankbaar terug te keren, zoals je blij was een moment te gaan, en aanvaard de gaven die genade jou heeft verschaft. Je brengt ze terug naar jouzelf. En openbaring staat daar niet ver vanaf. De komst ervan is verzekerd. We vragen om genade, en om ervaring die voortkomt uit genade. We verwelkomen de bevrijding die zij iedereen biedt. We vragen niet wat niet te vragen valt. We kijken niet verder dan wat genade geven kan. Want dit kunnen we geven met de genade die ons gegeven is.