De Cursus streeft niet naar een universele theologie maar naar een universele ervaring. Een ervaring die noodzakelijk is om ook deze lessen van het Cursus boek ter vervolmaken. Zonder een ervaring dat wij los van ons lichaam bestaan, blijft een herhaling met het centrale gedachte dat ik geen lichaam ben, slechts een concept. Deze ervaring zullen wij echter niet buiten ons in de wereld vinden. Het is daarom dat de Cursus ons met regelmaat oproept om een stap terug te doen.
In onze stap naar binnen toe, waar wij voor even deze wereld los laten, schijnt het licht ons tegemoet. Zo kan deze universele ervaring gemakkelijk worden bereikt. Het is steeds het ego doe ons hier doet denken dat dit niet zo makkelijk is of kan zijn. Vandaar ook dat de Cursus ons eerst leert om anders te kijken, zodat wij in het moment dat wij ons ware zelf bereiken, niet weer door de gedachten van het ego worden afgeleid.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
206. (186)
186. De verlossing van de wereld hangt af van mij
207. (187)
187. Ik zegen de wereld, want ik zegen mijzelf
208. (188)
188. De vrede van God straalt nu in mij
209. (189)
189. Ik voel de Liefde van God nu in mij
210. (190)
190. Ik kies de vreugde van God in plaats van pijn
211. (191)
191. Ik ben de heilige Zoon van God Zelf
212. (192)
192. Ik heb een functie die God me graag vervullen ziet
213. (193)
193. Alles is een les die God me graag ziet leren
214. (194)
194. Ik leg de toekomst in Gods Handen
215. (195)
195. Liefde is de weg die ik in dankbaarheid ga
216. (196)
196. Ik kan alleen mijzelf maar kruisigen
217. (197)
197. Ik kan alleen maar mijn eigen dankbaarheid oogsten
218. (198)
198. Alleen mijn veroordeling verwondt me
219. (199)
199. Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij
De laatste lessen van deel I van het werkboek richten zich op onze aanvaarding van onze werkelijk. Want zolang wij onze illusies nog niet zien voor wat zij zijn - illusies - zullen wij steeds vallen voor de gedachte van het ego dat onze verlossing van ons een offer vraagt. Dus hanteert de Cursus voor deze laatste herhaling de volgende centrale gedachte:
Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij. Want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij.
De lessen van dit studieblok worden nu toegevoegd om deze gedachte te bekrachtigen. Daarbij wordt de nadruk gelegd om ons ware Zelf.
Zo leren we hier nog een keer dat:
1. (186) De verlossing van de wereld hangt af van mij.
De gaven van God zijn aan mij toevertrouwd, want ik ben Zijn Zoon. En ik wil Zijn gaven schenken waar Hij ze heeft bestemd.
en ook:
1. (188) De vrede van God straalt nu in mij.
Ik zal stil zijn en de aarde met mij stil laten zijn. En in die stilheid vinden wij de vrede van God. Ze verblijft in mijn hart dat van God Zelf getuigt.
en:
1. (189) Ik voel de Liefde van God nu in mij.
De Liefde van God is wat mij schiep. De Liefde van God is alles wat ik ben. De Liefde van God heeft me tot Zijn Zoon verklaard. De Liefde van God in mij maakt me vrij.
Om uiteindelijk dit studieblok af te sluiten met:
1. (199) Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij.
Ik ben Gods Zoon. Wees stil, mijn denkgeest, en overdenk dit een moment. Keer dan op aarde terug, zonder verwarring over wat mijn Vader voor eeuwig liefheeft als Zijn Zoon.
Zo leert de Cursus ons bekrachtigen dat wie niet een lichaam zijn. Van daaruit is de stap terug van de wereld en in onze werkelijke slechts nog één formaliteit in de zin dat wij voor even alle vormen achter ons laten om zo weer onze eenheid metste vormeloze, het oneindige, het tijdloze te mogen zien.
Wij leven in een bijzondere tijd waarin de deur naar onze werkelijkheid als nooit te voren open staan. Kennis is breed voorhanden en wordt met de actuele middelen van de techniek wereldwijd toegankelijk gemaakt. Toch is het soms ook fijn om de leraren die reeds aanwezig zijn en hun kennis ook in brede zin - online - verspreiden ook een keer van dichtbij te kunnen ontmoeten.
Die mogelijkheid kreeg in met 1.200 anderen afgelopen zaterdag in Haarlem waar ik aanwezig was bij de twee satsangs met Mooji.
Wie Mooji kent zal net als ik weten dat Mooji zelf niet de Cursus heeft bestudeert, maar dan zijn inzichten voortkomen uit dezelfde bron, ons ware Zelf. Mooji nodigde mij afgelopen zaterdag uit om voor even alles achter te laten, het verleden, de toekomst, de perceptie van het nu en alle zelf concepten. Zo kreeg ik onder zijn leiding weer een universele ervaring van ons ware Zelf geboden.
Aan het einde van de tweede satsang kon ik alleen nog maar dankbaar zijn. Nog dieper is de rust. Nog krachtiger de zekerheid dat wat wij werkelijk zijn, altijd aanwezig is. Het is steeds mijn keuze om dit te ervaren en gelukkig kies ik daar ook steeds weer voor.
In die zin heb ik mijn ego reeds verlaten.