ECIW Werkboek 2. Wat is verlossing? (231 - 240)

1. Verlossing is een belofte, gedaan door God, dat jij jouw weg naar Hem uiteindelijk zult vinden. Het kan niet anders of ze wordt gehouden. Ze garandeert dat er een eind komt aan de tijd, en dat alle gedachten die in de tijd zijn ontstaan eveneens een eind zullen nemen. Gods Woord is elke denkgeest gegeven die denkt dat hij afzonderlijke gedachten heeft, en zal deze conflictgedachten vervangen door de Vredesgedachte.

 

2. De Vredesgedachte werd Gods Zoon meteen gegeven zodra zijn denkgeest aan oorlog had gedacht. Voordien was er geen behoefte aan zo'n Gedachte, want vrede werd zonder tegendeel gegeven en was gewoon. Maar wanneer de denkgeest gespleten is, is er behoefte aan genezing. Dus werd de Gedachte die het vermogen heeft de gespletenheid te genezen deel van elk fragment van de denkgeest, die nog altijd één was, maar zijn eenheid niet herkende. Nu kende hij zichzelf niet en dacht hij dat zijn eigen Identiteit verloren was.

 

3. Verlossing is ongedaan maken in die zin dat ze niets doet, en nalaat de wereld van dromen en boosaardigheid te steunen. Zo laat zij illusies los. Door die geen steun te geven laat zij ze enkel kalm tot stof vergaan. En wat zij verborgen hielden wordt nu geopenbaard: een altaar voor Gods heilige Naam waarop Zijn Woord geschreven staat, met de geschenken van jouw vergeving daarvoor neergelegd en de Godsherinnering niet ver daarachter.

 

4. Laten we dagelijks deze heilige plaats bezoeken om er samen een tijdje te vertoeven. Hier delen wij onze laatste droom. Het is een droom waarin geen verdriet schuilt, want hij doet ons heel de heerlijkheid vermoeden die ons door God gegeven werd. Het gras duwt zich door de bodem heen, de bomen botten nu en er zijn vogels in hun takken komen wonen. De aarde wordt in nieuw perspectief herboren. De nacht is voorbij en we zijn samengekomen in het licht.

 

5. Van hieruit schenken we verlossing aan de wereld, want hier werd verlossing ontvangen. Ons jubellied is de roep tot heel de wereld dat vrijheid is weergekeerd, dat de tijd bijna teneinde is, en dat Gods Zoon slechts een ogenblik hoeft te wachten tot hij zich zijn Vader weer herinnert, dromen voorbij zijn, de eeuwigheid de wereld weggeschenen heeft, en niets dan de Hemel nu bestaat.

Illusies worden 'werkelijkheid' als men zich aan hun bindt. Met deze 'werkelijkheid' voor ogen wordt vervolgens gepoogd om middels magie deze werkelijkheid te wijzigen of te beïnvloeden. Iets anders dan magie kan ons handelen in deze 'werkelijkheid' niet zijn, omdat wij in werkelijkheid pogen illusies te verhogen tot het niveau van de waarheid. Verlossing bevrijdt ons van deze waanzin door onze binding met illusies te laten vergaan. Dit doet verlossing simpel door geen steun te geven aan deze wereld van dromen en boosaardigheid.

 

Als zo de 'werkelijkheid' die ons voor ogen staat, begint op te lossen, krijgen wij weer zicht op de Werkelijkheid die door deze illusies voor onze ogen werd verborgen. Niet langer laten wij ons nu door illusies kluisteren. Wij zijn weer vrij. Vanuit deze vrijheid bieden wij verlossing aan de wereld aan.

Om te zorgen dat onze binding met illusies vergaat, vestigen de lessen van verlossing onze volle aandacht op de nog verborgen werkelijkheid. Zo wordt ons verlangen opgewekt om ons God weer te herinneren. Dit dagende besef vergroot onze bereidheid om de verlossing te aanvaarden die ons uiteindelijk van al onze illusies, bevrijdt.

 

Niet langer gebonden, verdwijnt het verlangen tot het willen wijzigen of beïnvloeden van deze illusies. Ze worden nu gezien voor wat ze zijn. Vergeven aan de Heilige Geest, zullen deze illusies nu in dienst worden gesteld van de verlossing van de wereld. Dat valt niet te begrijpen, maar gelukkig wordt op dit punt ook geen begrip van ons gevraagd. Ons wordt slechts gevraagd om ons vanaf dit punt door de Heilige Geest te laten leiden.

 

Nu illusies in dienst zijn gesteld van onze verlossing, is angst onmogelijk. Wordt er toch nog angst waar genomen, dan kan die worden aanvaard als een signaal, dat wij nog niet volledig zijn ontbonden. In onze aanvaarding kunnen wij de Heilige Geest steeds vragen om een andere manier van zien. Zo wordt ook deze angst gecorrigeerd.

Het gebed van de lessen:

 

Wat kan ik anders zoeken, Vader, dan Uw Liefde? Misschien denk ik dat ik iets anders zoek, iets wat ik vele namen heb gegeven. Toch is Uw Liefde het enige wat ik zoek, of ooit heb gezocht. Want er is niets anders dat ik ooit werkelijk kon wensen te vinden. Laat me mij U herinneren. Wat zou ik anders kunnen verlangen dan de waarheid omtrent mijzelf?

 

Wees in mijn gedachten, Vader, wanneer ik ontwaak, en laat vandaag de hele dag Uw licht over mij schijnen. Laat elke minuut een moment zijn waarin ik bij U vertoef. En laat mij niet vergeten U elk uur te danken dat U bij me bent gebleven en er altijd zult zijn om mijn roep tot U te horen en antwoord te geven aan mij. Laat, wanneer de avond valt, al mijn gedachten nog steeds U en Uw Liefde gelden. En laat mij slapen, zeker van mijn geborgenheid, verzekerd van Uw zorg en me er blij van bewust: ik ben Uw Zoon.

 

Vader, ik geef U vandaag al mijn gedachten. Ik wil er geen enkele hebben van mezelf. Geef me in plaats daarvan de Uwe. Ik geef U ook al mijn daden, opdat ik Uw Wil mag doen in plaats van doelen na te jagen die niet kunnen worden bereikt en tijd te verspillen met nutteloze fantasieën. Vandaag kom ik tot U. Ik zal een stap terug doen en U eenvoudig volgen. Weest U de Gids, en ik de volgeling die de wijsheid van het Oneindige niet in twijfel trekt, noch de Liefde waarvan ik de tederheid niet bevatten kan, maar die toch Uw volmaakte gave is aan mij.

 

Vandaag zien we de tijd voor ons dat dromen over zonde en schuld voorbij zijn en we de heilige vrede hebben bereikt die we nooit hebben verlaten. Slechts een nietig ogenblik is tussen eeuwigheid en tijdloosheid verstreken. Zo kortstondig was de tussenpoos dat er in de continuïteit geen breuk is geweest, noch een onderbreking in de gedachten die voor eeuwig als één verenigd zijn. Nooit is er iets gebeurd dat de vrede van God de Vader en de Zoon heeft verstoord. Dit aanvaarden we vandaag als volkomen waar.

 

Vader, Uw Heiligheid is de mijne. Uw Liefde heeft mij geschapen en mijn zondeloosheid voor eeuwig tot deel van U gemaakt. Ik draag schuld noch zonde in mij, want die is er niet in U.

 

Vader, mijn denkgeest is open voor Uw Gedachten, en gesloten vandaag voor elke andere gedachte dan die van U. Ik regeer mijn denkgeest en bied die U aan. Aanvaard mijn geschenk, want het is het Uwe aan mij.

 

Christus is vandaag mijn ogen, en Hij is de oren die vandaag luisteren naar de Stem namens God. Vader, ik kom tot U door Hem die Uw Zoon is en tevens mijn ware Zelf. Amen.

 

Vader, Uw vertrouwen in mij is zo groot geweest, ik moet wel waardig zijn. U heeft mij geschapen en kent me zoals ik ben. En toch heeft U de verlossing van Uw Zoon in mijn handen gelegd en die laten afhangen van mijn beslissing. Ik moet waarlijk door U zijn bemind. En tevens moet ik bestendig zijn in heiligheid, dat U Uw Zoon aan mij geeft in de zekerheid dat hij veilig is, Hij die nog steeds deel van U is en niettemin de mijne, want Hij is mijn Zelf.

 

Wij danken U, Vader, voor het licht dat eeuwig in ons schijnt. En we eren het, omdat U het met ons deelt. Wij zijn één, verenigd in dit licht en één met U, in vrede met heel de schepping en met onszelf.

 

Hoe dwaas zijn onze angsten! Zou U toestaan dat Uw Zoon lijdt? Geef ons vandaag het vertrouwen om Uw Zoon te herkennen, en hem te bevrijden. Laten we hem in Uw Naam vergeven, opdat we zijn heiligheid kunnen verstaan en voor hem de liefde voelen die ook de Uwe is.