ECIW Werkboek 9. Wat is de Wederkomst? (301 - 310)

1. De Wederkomst van Christus, die zo zeker is als God Zelf, is niets dan de correctie van vergissingen en de terugkeer van innerlijke gezondheid. Ze maakt deel uit van de toestand die terugbrengt wat nooit verloren was, en opnieuw bekrachtigd wat voor eeuwig en altijd waar is. Het is de uitnodiging aan Gods Woord om de plaats van illusies in te nemen, de bereidwilligheid om vergeving op alles te laten rusten, zonder uitzondering en zonder voorbehoud.

 

2. Het is dit alles-insluitende karakter van de Wederkomst van Christus dat haar in staat stelt de wereld te omvangen en jou geborgen te houden in haar zachte komst, die jou en al wat leeft omvat. De bevrijding die de Wederkomst brengt, kent geen eind, daar Gods schepping niet anders dan grenzeloos kan zijn. Vergeving verlicht de weg van de Wederkomst, omdat ze alles als één beschijnt. En zo wordt eenheid ten lange leste herkend.

 

3. De Wederkomst brengt de lessen die de Heilige Geest onderwijst tot een eind, en maakt zo plaats voor het Laatste Oordeel waarin al het leren eindigt in één laatste samenvatting die voorbij zichzelf zal reiken en zich uitstrekt tot God. De Wederkomst is het moment waarop alle denkgeesten in handen van Christus worden gelegd, om in naam van de ware schepping en de Wil van God aan de geest te worden teruggegeven.

 

4. De Wederkomst is de enige gebeurtenis in de tijd waarop de tijd zelf geen invloed heeft. Want ieder die ooit kwam om te sterven, of die nog komen zal, of nu aanwezig is, wordt gelijkelijk bevrijd van wat hij heeft gemaakt. In die gelijkheid wordt Christus hersteld als één Identiteit, waarin de Zonen van God erkennen dat zij allen één zijn. En God de Vader glimlacht naar Zijn Zoon, Zijn ene schepping en Zijn enige vreugd.

 

5. Bid dat de Wederkomst spoedig mag zijn, maar laat het daar niet bij. Ze heeft jouw ogen en oren en handen en voeten nodig. Ze heeft jouw stem nodig. En bovenal behoeft ze jouw bereidwilligheid. Laten we ons erin verheugen dat we Gods Wil kunnen doen, en ons verenigen in het heilig licht daarvan. Zie, de Zoon van God is één in ons, en door Hem kunnen we de Liefde van onze Vader bereiken.

De wederkomst is niets anders dan het wederom herkennen van dat wat al aanwezig is, maar voor het innerlijke zicht verborgen bleef achter de duistere gedachten van het ego. Een cursus in wonderen brengt deze werkelijkheid terug in onze herinnering. Nu staan wij open voor het besef dat er licht staat achter de innerlijke duisternis. Nu durven wij onze ogen te openen, en zo de ervaring van de werkelijkheid uit te nodigen om weer in ons bewustzijn te worden waargenomen.

 

Onze herkenning maakt uiteindelijk weer onze erkenning van ons ware Zelf mogelijk. Want eenmaal weer ervaren, zal ons besef van onze innerlijke werkelijkheid zich verder ontwikkelen tot dat alle duisternis door het licht beschenen is. Uiteindelijk blijft er zo geen duisternis meer over en is onze verlossing ook een feit. Onze bereidheid nodigt de Heilige Geest uit om onze denkgeest steeds verder te openen. Dit proces - in de tijd - brengt ons op het punt van onze volledige Verzoening. Het punt waar elke blokkade is verwijderd en er geen onderscheid meer wordt waargenomen tussen de Vader en zijn Zoon. Hier eindigt de tijd, waarin wij de gedachte van afscheiding nog geloofden.

 

Nu zijn wij bevrijd uit onze dromen.

 

De lessen bij de vraag: Wat is de Wederkomst? bevatten de meest prachtige en krachtige verwijzingen naar onze onbeschrijfelijke aard. De waarheid heeft geen woorden nodig, maar wij als studenten die tot de waarheid komen hebben nog wel noodzaak voor deze bewegwijzering die de Cursus hier gebruikt om ons vooral te tonen, dat al wat wij reeds zo lang zoeken, gewoon voor onze voeten ligt. Wij hoeven hiervoor slechts onze ogen te openen.

 

Dat dit openen van onze ogen kan leiden tot een gevoel van angst, is iets waar de Cursus zich terdege van bewust is. Juist daarom blijft de Cursus ons ook steeds weer tonen dat deze angst niet de onze is. Het is altijd het ego dat bang is voor het einde van de droom. Wij Zelf, eenmaal weer ervaren en zo weer verbonden met onze liefde en ons licht, zullen uiteindelijk in blijdschap tot het einde van deze droom gaan komen.

 

Het gebed van de lessen:

 

Vader, als ik niet oordeel, kan ik niet in tranen zijn. Noch kan ik pijn lijden, of voelen dat ik verlaten ben of overbodig in de wereld. Omdat ik er niet over oordeel, is dit mijn thuis, en daarom is het alleen maar wat U wilt. Laat me de wereld vandaag onveroordeeld zien, door blije ogen die door vergeving van elke vervorming zijn bevrijd. Laat me Uw wereld zien in plaats van de mijne. En alle tranen die ik vergoot zullen vergeten zijn, want hun bron is verdwenen. Vader, ik zal geen oordeel vellen over Uw wereld vandaag.

 

Vader, onze ogen gaan ten langen leste open. Uw heilige wereld wacht ons, nu ons zicht eindelijk is hersteld en we kunnen zien. We dachten dat we pijn leden. Maar we waren de Zoon die U geschapen hebt vergeten. Nu zien we dat de duisternis onze eigen inbeelding is, en dat er licht is dat we kunnen aanschouwen. De visie van Christus verandert duisternis in licht, want angst moet wel verdwijnen wanneer liefde is gekomen. Laat me vandaag Uw heilige wereld vergeven, zodat ik haar heiligheid kan zien en begrijpen dat ze slechts de mijne weerspiegelt.

 

Uw Zoon is welkom, Vader. Hij is gekomen om mij te verlossen van het kwade zelf dat ik heb gemaakt. Hij is het Zelf dat U mij gegeven hebt. Hij is niets anders dan wat ik in waarheid werkelijk ben. Hij is de Zoon die U boven alles liefhebt. Hij is mijn Zelf zoals U mij hebt geschapen. Het is niet Christus die kan worden gekruisigd. Laat me, veilig in Uw Armen, Uw Zoon ontvangen.

 

U leidt me uit het duister naar het licht, uit zonde naar heiligheid. Laat me vergeving schenken en zo voor de wereld verlossing ontvangen. Het is Uw gave, Vader, die mij gegeven wordt om te schenken aan Uw heilige Zoon, zodat hij de herinnering van U en van Uw Zoon zoals U hem geschapen hebt, weer vinden kan.

 

Vader, de vrede van Christus is ons gegeven, omdat het Uw Wil is dat wij zijn verlost. Help ons vandaag Uw gave alleen aan te nemen en niet te beoordelen. Want ze is tot ons gekomen om ons te verlossen van ons oordeel over onszelf.

 

En zo, onze Vader, keren we terug tot U, terwijl we ons herinneren dat we nooit zijn weggegaan, en ons herinneren welke Uw heilige gaven zijn aan ons. Dankbaar en erkentelijk komen we, met lege handen, met open hart en open denkgeest, en vragen slechts om wat U geeft. Wij kunnen niets aanbieden wat toereikend is voor Uw Zoon. Maar in Uw Liefde is de gave van Christus de zijne.

 

Vader, Uw Wil is de mijne, en anders niets. Er is voor mij geen andere wil. Laat me niet proberen een andere wil te maken, want dat is zinloos en doet me zeker pijn. Alleen Uw Wil kan me geluk brengen, en alleen de Uwe bestaat. Als ik wil hebben wat U alleen kunt geven, moet ik Uw Wil voor mij aanvaarden en de vrede binnengaan waar conflict onmogelijk is, Uw Zoon één is met U in wezen en in wil, en niets de heilige waarheid tegenspreekt dat ik blijf zoals U mij hebt geschapen.

 

Dank U, Vader, voor dit ogenblik. Nu is het dat ik word verlost. Dit ogenblik is de tijd die U voor de bevrijding van Uw Zoon, en voor de verlossing van de wereld in hem, hebt bestemd.

 

De stap die ik vandaag zet, Vader, is mijn onbetwistbare bevrijding van ijdele dromen over zonde. Uw altaar blijft sereen en onbezoedeld. Het is het heilige altaar voor mijn Zelf, en daar vind ik mijn ware Identiteit.

 

Deze dag, Vader, wil ik met U doorbrengen zoals U verkozen hebt dat al mijn dagen zouden zijn. En wat ik zal ervaren, heeft helemaal niets met tijd van doen. De vreugde die tot me komt is niet iets van dagen of van uren, want ze komt van de Hemel tot Uw Zoon. Deze dag zal Uw zoete herinnering aan mij zijn om U te gedenken, Uw genaderijke roep tot Uw heilige Zoon, het teken dat Uw genade tot me gekomen is en dat het Uw Wil is dat ik vandaag ben bevrijd.