Er is veel om mij heen in beweging, maar toch ervaar ik zelf vrijwel geen vooruitgang. Waar deze reis leidt naar liefde en vrede is het vreemd om te beseffen dat wanneer deze bestemming is bereikt ik nog steeds ben waar ik was begonnen. Mijn ontwikkeling meten met het beeld van vooruitgang is dus duidelijk niet een goede methode om te zien. Deze ego methode mag ik nu vergeven. Zodoende kan ik blijven waar ik ben, zonder nog een noodzaak om voor uit te komen.
Reflectie blijft wel een goed middel om te ervaren hoe veel dieper mijn besef is geworden. Met mijn reflectie geef ik mij voor even een moment om mijn aandacht uit de tijd te halen en zo te ervaren hoeveel er is voorbij gegaan en hoeveel er nog mag komen. Vanuit reflectie ontstaat ook weer mijn uitnodiging voor het vervolg van mijn lesprogramma, nu weer met vernieuwd besef dat ik leer om te worden verlost van mijn illusies en te ontwaken uit mijn dromen, waarin ik dacht dat ik nog steeds vooruit moest komen.
Werkboek lessen
De lessen van het afgelopen studieblok:
332. Angst bindt de wereld. Vergeving maakt haar vrij
333. Vergeving beëindigt hier de droom van conflict
334. Vandaag maak ik aanspraak op de gaven van vergeving
335. Ik kies ervoor mijn broeders zondeloosheid te zien
336. Vergeving laat me weten dat denkgeesten verbonden zijn
337. Mijn zondeloosheid beschermt me tegen alle kwaad
338. Ik ondervind uitsluitend de gevolgen van mijn gedachten
341. Ik kan slechts mijn eigen zondeloosheid aanvallen, en alleen die is het die mij geborgen houdt
342. Ik laat op alles vergeving rusten, want zo wordt vergeving mij geschonken.
343. Er wordt van mij geen offer gevraagd om Gods genade en vrede te vinden
344. Vandaag leer ik de wet van de liefde: wat ik mijn broeder geef is mijn gave aan mij
345. Vandaag bied ik niets dan wonderen aan, want ik wil graag dat ze to mij terugkeren
In dit studieblok ronden wij de lessen bij de vraag Wat is het ego? af en starten wij met de vraag Wat is het wonder?
Verlossing van het ego knaagt aan ons zelf gevormde zelfbeeld. Het is dit beeld dat aan de basis staat van al onze wereldse ervaringen. Nu dat beeld zo ter discussie staat, zal het ego ons bestoken met twijfels en met spijt, alleen maar om ons te kluisteren in de gedachte dat wij zonder het ego niet kunnen bestaan. Daarom ook vervolgt de Cursus haar lessen met de vraag Wat is het wonder? om voorbij aan deze twijfels en spijt te komen. Want nu leren wij dus dat wij het wonder kunnen uitnodiging, in het vertrouwen dat dit ons zal tonen dat ons bestaan niet door het ego wordt gegarandeerd. Om ons te tonen dat wij uit God voort komen. En om ons te tonen dat onze diepste wens de wens is om weer terug te keren naar huis.
Het leren van de Cursus staat in ons verhaal symbool voor onze keuze dat wij weer naar huis te willen gaan. Nu kunnen wij het wonder uitnodigen om ons te tonen hoe wij weer thuis kunnen komen.
Alle beweging, waarin ik mij bevindt, brengt mij als ik goed kijk op een nieuw punt en bij een nieuw besef. Het lukt mij namelijk niet meer om met mijn oude methoden houvast te vinden in al deze roering. Voor mij staat dit symbool voor een nieuwe les die mij laat zien dat ik niet kan vertrouwen op mijn eigen kunnen. Gelukkig weet ik inmiddels wel dat ik dit vertrouwen ook niet nodig heb op dit pad wat ik hier ga.
Maar als ik voor even verder ga met de vraag, waar ik dan mijn vertrouwen moet vinden, sta ik opeens vol in het besef dat ik nu kan kiezen om mijn vertrouwen volledig aan God te geven. Ik moet een beetje lachen als ik dit schrijf. God heeft mij mijn gids, de Heilige Geest gegeven. God heeft mij ook dit pad gegeven dat door hem is aangelegd. Toch was ik blijkbaar nog steeds aan het pogen om voortgang te vinden op mijn eigen manier. Mij te baseren op mijn eigen vertrouwen bij de beslissing voor het moment waarop ik een staat mag zetten.
Het heeft dus wel even geduurd, voordat ik toe was aan de keuze om Hem het vertrouwen te geven die mij als beste kent. Maar nu ik zie dat ik voor de keuze sta, is de keuze ook meteen verdwenen. Zo wordt elke keuze die op dit pad lijkt te verschijnen toch steeds weer een herinnering aan wat ik blijkbaar al gekozen had. De keuze om weer thuis terug te keren. De keuze om al mijn dromen te vergeven. De keuze om mij mijn Zelf weer te herinneren.