Ontwaken op de werkvloer

Het beeld dat je voor ontwaken je leven door moet brengen in een klooster of je terug moet trekken in een grot in de Himalaya's, is reeds lang achterhaald. Natuurlijk is het niet zo dat deze paden niet werken, maar er zijn inmiddels ook andere paden toegankelijk gemaakt, die voor ontwaken geen enkele voorwaarde stellen aan de uiterlijke vorm. Deze paden zijn dus prima geschikt voor de werkende man of vrouw, die zich geroepen voelt, maar die op voorhand niet de mogelijkheid heeft om daarvoor zijn of haar baan achter zich te laten.

Ontwaken staat voor de verlossing van het zelf gevormde zelfbeeld. De bevrijding van deze duistere mist van zelfmisleiding wordt bereikt met het verkrijgen van het zicht op ons ware Zelf. Dit wordt ook wel aangeduid met het begrip, Zelfrealisatie. Ramana Maharshi introduceerde voor het bereiken van dit doel in de eerste helft van de vorige eeuw de techniek van het zelfonderzoek, waarbij gebruik wordt gemaakt van de vraag, wie ben ik? (Who am I?). In de jaren zeventig van de vorige eeuw verscheen ook Een cursus in wonderen, die voor het zelfonderzoek gebruik maakt van het middel van vergeving.

Voor mij viel de keuze op deze laatste omdat Een cursus in wonderen naast een tekstboek ook een werkboek bevat met 365 lessen. Zodoende biedt de Cursus niet alleen de theorie voor het zelfonderzoek, maar ook de praktische oefening waarmee dit zelfonderzoek kan worden uitgevoerd. De Cursus maakt daarbij van de wereld een leslokaal, waardoor ook de werkvloer deel wordt van het pad dat de ervaringen schenkt die leiden tot de realisatie van ons ware Zelf.

Het ego - het innerlijke principe - dat het zelf gevormde zelfbeeld maakt en promoot, zal zich gaan verweren als iemand start met een zelfonderzoek, zoals dat van Een cursus in wonderen. De weerstanden zullen in het begin niet altijd als prettig worden ervaren, maar wie goed kijkt vindt in hun verschijnen juist de bevestiging dat het zelfonderzoek leidt tot het gewenste doel. Het zijn deze weerstanden die duiden op de aanwezigheid van het zelf gevormde zelfbeeld en zo dus ook de mogelijkheid van vergeving in zich dragen.

De werkvloer is wat dat betreft een prima leslokaal, omdat het ego werk graag gebruikt voor zijn eigen doelen. Dit maakt dat het toepassen van zelfonderzoek op het werk snel zal leiden tot het verschijnen van weerstanden.

In dit artikel benoem ik eerst twee voorname doelen die het ego graag aan het werk verbindt. Daarna geef ik inzicht in de wijze waarop vergeving op de werkvloer kan worden toegepast. Vervolgens zal ik een beeld schetsen van wat ontwaken doet met werk.

Of je start met een zelfonderzoek zoals dat van Een cursus in wonderen, is een eigen keuze. Maar na het lezen van dit artikel kan je in ieder geval niet meer zeggen dat je te druk bent met je werk, waardoor het je aan tijd ontbreekt. Het kan geen kwaad om daarbij te beseffen dat alleen het ego zich verweert tegen een zelfonderzoek, maar dat jij niet het ego bent. Ons ware Zelf roept ons continue op om ons Zelf te leren kennen.

Het zelf gevormde zelfbeeld bestaat uit een verzameling van aannames, gedachten en overtuigingen die steeds vragen om een vorm van bekrachtiging. Het ego zoekt deze bekrachtiging graag in een vorm van speciaalheid. Hiermee poogt het de werkelijkheid van het zelf gevormde zelfbeeld te bewijzen. Wie in de wereld kijkt zal deze drang naar speciaalheid zeker herkennen en met een beetje oprechtheid ook erkennen dat deze drang in hem zelf leeft. Of hij ervaart - net zoals ik voorheen - de aanwezigheid van een angst voor afwijzing waarmee deze drang wordt onderdrukt, maar die wel aanleiding geeft tot en gevoel van innerlijk conflict.

Het ego maakt graag gebruik van werk als middel voor het uitleven van de bewijsdrang, omdat werk een grote diversiteit aan speciaalheid biedt. In vele vormen en op vele fronten wordt de persoon zo door het ego aangemoedigd om te slagen. Natuurlijk vertelt het ego daarbij niet dat met dit slagen wordt gepoogd om de werkelijkheid van het zelf gevormde zelfbeeld te bewijzen.

Wat het ego niet weet is dat het bewijzen van de werkelijkheid van het zelf gevormde zelfbeeld onmogelijk is. Toch kan het ego niet anders dan de bewijsdrang gebruiken, omdat zijn eigen bestaan hiervan afhankelijk is. Wie begrijpt dat het ego het werk zo voor zich zelf gebruikt zal het makkelijker vinden om de bewijsdrang niet meer aan het werk te verbinden.

De bewijsdrang zal zo gaan verdwijnen met in haar kielzog ook de angst voor afwijzing. In plaats hiervan kan werk nu in dienst worden gesteld van vergeving. Op de plek waar het ego zo actief was om de werkelijkheid van het zelf gevormde zelfbeeld te bewijzen, ontstaat met het werk zo het vermogen van verlossing.

De verzameling van aannames, gedachten en overtuigingen die het zelf gevormde zelfbeeld maken, zijn onderhevig aan verandering. Innerlijk of uiterlijk vindt er beweging plaats die steeds leidt tot spanning. Er is noodzaak voor een blijvende zorg om innerlijk en uiterlijk in balans te houden. Waar dit niet direct mogelijk is, worden doelen gevormd die noodzakelijk worden geacht om de balans weer te herstellen. Zo wordt de spanning afgeleid van het verstoorde zelf gevormde zelfbeeld naar het te bereiken doel.

Het ego maakt graag gebruik van werk als middel om doelen voor te stellen, omdat de diversiteit van werk een grote hoeveelheid aan doelen biedt. Verder en nog verder, sneller en nog sneller, groter en nog groter en ook, rijker en nog rijker, slimmer en nog slimmer, beter en nog beter. Zo biedt werk doelen zonder einde.

Wat het ego ondertussen niet vertelt is dat het juist de doelen zijn die de beweging vormen. De door het ego voorgestelde oplossing om aan spanning te ontkomen vormt uiteindelijk dus de bron waaruit de spanning komt. Wie dit doorziet zal het makkelijker vinden om zich in zijn werk niet meer door deze ego doelen te laten leiden.

Werk wordt zo bevrijd van deze vicieuze cirkel van zelf misleiding en kan met het middel van vergeving nu worden gericht op het verkrijgen van het zicht op ons ware Zelf. Zo wordt de werkvloer ook het leslokaal dat leidt tot ontwaken.

Vergeving volgens Een cursus in wonderen staat voor het besef dat er in werkelijkheid niets is gebeurd. Elk voorval dat zich voordoet is daarom slechts een voorval gezien door de ogen van het zelf gevormde zelfbeeld. Vergeving stelt ons in staat om deze blik te veranderen. Omdat het ego zich graag op de werkvloer manifesteert, biedt deze plek een scala aan voorvallen die met een beetje bereidheid kunnen worden getransformeerd in een mogelijkheid van vergeving.

In de praktijk kan vergeving vele vormen krijgen, waarvan ik hier enkele als voorbeeld geef:

Ik heb een belangrijke deadline voor mijn werk en er verschijnen zorgen of het allemaal wel op tijd gaat lukken. De zorgen duiden erop dat de veiligheid van mijn zelf gevormde zelfbeeld wordt bedreigt. Blijkbaar bevat mijn zelf gevormde zelfbeeld een gedachte die stelt dat mijn veiligheid afhankelijk is van het resultaat van mijn werk. Als ik deze gedachte vergeef krijg ik het vermogen om te zien waar de veiligheid van ons ware Zelf op rust.

Na een jaar hard werken is het weer tijd voor mijn beoordelingsgesprek. In afwachting van een grote promotie krijg ik opeens te horen dat mijn manager mij een slecht oordeel geeft. Gevoelens van teleurstelling, verdriet en woede beginnen mijn lijf te doorspoelen. Blijkbaar bevat mijn zelf gevormde zelfbeeld een gedachte die stelt dat mijn waarde afhankelijk is van het oordeel van anderen. Als ik deze gedachte vergeef krijg ik het vermogen om te zien wat de waarde van ons ware Zelf bepaald.

Er is een grote verandering aanstaande, maar het is mij nog niet duidelijk wat dit gaat betekenen voor mijn werk. Naarstig ga ik op zoek naar informatie en daar waar die nog niet voorhanden is, probeer ik mij zelf een voorstelling van de impact te maken. De zo verkregen beelden stemmen mij somber, omdat ik een niet zo prettige toekomst voor ogen krijg. Blijkbaar bevat mijn zelf gevormde zelfbeeld een gedachte die stelt dat mijn geluk nu, door mijn toekomst wordt bepaald. Als ik deze gedachte vergeef krijg ik het vermogen om te zien hoe het geluk van ons ware Zelf ontstaat.

Het repeterende karakter van werk maakt van de werkvloer een ideaal leslokaal voor vergeving, doordat voorvallen zich snel kunnen herhalen. De aannames, gedachten en overtuigingen die het zelf gevormde zelfbeeld maken zijn veelal gelaagd, waardoor vergeving soms enkele keren moet worden herhaald, voordat ook de wortels van deze gedachten ketens in het zicht van vergeving komen. Een daadwerkelijke verlossing van kiem en wortel toont zich veelal in het besef dat bepaalde voorvallen niet meer voor komen.  

Met ontwaken als doel en vergeving als middel wijzigt de werkvloer in het leslokaal waar ik inzicht krijg in ons ware Zelf. Mijn werk blijft, maar wordt niet langer meer verricht in dienst van het ego. Zo wordt mijn werk bevrijdt van doelen die nergens toe leiden.

Ik gebruik voorvallen niet langer meer als een verklaring voor mijn gevoelens, omdat ik mijn gevoelens nu gebruik als signalen die mij wijzen op de aanwezigheid van het zelf gevormde zelfbeeld. Werk biedt mij nu de gelegenheid voor vergeving en verenigt zich zo in het doel dat mijn hele leven heeft gekregen sinds ik mijn roeping heb gevoeld en met de hulp van Een cursus in wonderen, ben gestart met mijn zelfonderzoek.

Waar mijn werk beladen was met een angst voor afwijzing, is die angst nu verdwenen, doordat ik weet dat ik niets hoef te bewijzen. Ik hoef met mijn werk ook niets te bereiken, doordat ik weet dat ik al ben wat ik steeds zoek. Het ego is nog wel aanwezig maar dient nu als toetssteen om te bepalen of al dit weten ook al volkomen is gerealiseerd. Daar waar deze toetsing leidt tot angst of spanning vind ik zo in mijn werk weer de gelegenheid om vergeving toe te passen.

Ik ben zeker nog niet uitgeleerd, maar met het vermogen om ook mijn werk voor mij leren te gebruiken, is mijn tijd om te leren, substantieel vergroot. Blijdschap in mijn werk is niet meer afhankelijk van behaalde resultaten, omdat die blijdschap nu wordt gevormd door de inzichten die ik met mijn leren krijg.

Ik werk nu in vrijheid voor vrijheid waarbij ik steeds meer ruimte vind die ik in blijdschap geef aan ons ware Zelf, zodat Hij zich ook door het werk kan uitten.

Ontwaken, verlossing, bevrijding, Zelfrealisatie staan uiteindelijk voor het zelfde. Het oplossen van het zelf gevormde zelfbeeld.

Iedereen die zich heeft geïdentificeerd met dit zelf gevormde zelfbeeld draagt in zich Zelf ook de roep tot ontwaken. Het ego poogt met al zijn middelen om onze aandacht steeds te kluisteren in de duistere mist van zelfmisleiding, zodat wij deze roep niet zien. Gelukkig heeft het ego niet het vermogen om deze kluistering continu vol te houden. Dit betekent dat iedereen momenten krijgt waarin de roep tot ontwaken, verschijnt.

Wees niet verbaasd als je achteraf constateert dat de roep tot ontwaken al vele malen is verschenen, maar blijkbaar steeds door het ego is vertaald in een bewijsdrang of een te bereiken doel. Wees ook niet verbaasd als je achteraf constateert dat de roep tot ontwaken al vele malen is verschenen, maar blijkbaar steeds ter zijde is geschoven, omdat voor jou niet duidelijk was waar deze roep voor stond. Verheug je slechts voor het moment waarin de roep verschijnt en jij hierin wel de oproep ziet om te starten met een zelfonderzoek.

Misschien maak jij dan, net als ik, de keuze om dit zelfonderzoek te doen met de hulp van Een cursus in wonderen.

Een cursus in wonderen kreeg eind jaren zestig, begin jaren zeventig van de vorige eeuw vorm toen twee mensen plotseling besloten zich te verenigen in een gemeenschappelijk doel. Dit waren Helen Schucman en William Thetford, beiden professor in de klinische psychologie aan de medische faculteit van de Columbia Universiteit in New York City. William kondigde onverwachts aan dat hij genoeg had van de boosheid en agressie in de onderlinge verstandhouding op de werkvloer en riep uit dat er een andere weg zou moeten zijn. Helen stemde erin toe om William te helpen deze weg te vinden.

Deze vereniging van denkgeesten opende het kanaal voor de universele waarheid om zich kenbaar te maken middels een innerlijk dictaat dat door Helen werd opgetekend en door William op basis van haar optekening, werd uitgewerkt. Uiteindelijk ontstond zo deze Cursus die haar titel dank aan de eerste zin die door het innerlijke dictaat werd opgedragen: 'Dit is Een cursus in wonderen, maak alsjeblieft aantekeningen.'

Een cursus in wonderen is inmiddels uitgegroeid tot een spirituele zelfhulpboek voor vele miljoenen studenten verspreid over de hele wereld, die ieder op hun eigen manier de Cursus verkennen en als student daarmee oefenen. Vanuit eigen onderzoek en studie - die breder gaat dan de Cursus alleen - is mijn beeld dat de Cursus een praktisch hulpmiddel is, doordat zij naast de context ook een werkboek biedt die 365 lessen bevat, waar in praktijk mee kan worden geoefend. Het uiteindelijke doel van de Cursus is om de student te leiden tot een daadwerkelijke ervaring van de universele waarheid.

Lees voor een meer uitgebreide toelichting op Een cursus in wonderen, het Voorwoord van de Cursus zelf.

https://www.wonderwerker.nl/een-cursus-in-wonderen/voorwoord-een-cursus-in-wonderen/