2020-03 ECIW studiegroep reflectie

Waar menigeen zich nu af vraagt in wat voor nachtmerrie hij of zij terecht is gekomen, kan ik alleen maar zien dat het contrast tussen de hectische buitenkant en de voor eeuwig in Vrede verkerende binnenkant, alleen maar duidelijker wordt. Voor hij of zij die in deze tijd mag leren aan de hand van Een cursus in wonderen, vergemakkelijkt al de onzekerheid juist ook de keuze voor het immer geborgen en veilige Zelf.

Nooit luider heeft de roep voor Vrede buiten de tijden van oorlog, zo in ons geklonken. Nooit eerder werden zoveel mensen ontdaan van hun gevoel van controle. En nooit eerder was de functie van vergeving, zoals wij die met de Cursus mogen leren en aanvaarden, relevant, voor ons zelf en voor het hele zoonschap.

De huidige situatie kan dan ook worden gezien als een oproep van de Heilige Geest om nu uit onze slaap te ontwaken en eindelijk onze rol te aanvaarden in Gods verlossingsplan. Ik voel die oproep meer dan duidelijk en daar waar ik zou verwachten dat zij mij zou aanzetten tot grootse actie, vraagt zij mij juist om nog dieper naar binnen toe te gaan.

Steeds weer wordt ik er zo aan herinnert dat al het werk dat de Cursus ons laat doen, innerlijk werk is. Het is dan ook niet de wereld die om genezing vraagt, maar de denkgeest die deze wereld maakt. En zo kom dan ook op de plaats waar probleem en oplossing worden gevonden. Ja, misschien zorgt dat er niet voor dat het virus per direct uit de wereld verdwijnt, maar het zorgt er wel voor dat het laatste restje ego wordt vergeven en ontbonden.

Dan resteert alleen nog maar vrijheid en onschuld.

De lessen van het afgelopen studieblok:

In de afgelopen maand hebben wij de lessen tot en met herhaling II kunnen afronden en een start gemaakt met het derde lessen blok. In deze afgelopen maand vond ik juist met deze lessen dagelijks ook de zinnen die een alternatief gaven voor wat ik ondertussen in deze wereld waar mocht nemen.

Voor dit beeld geef ik hieronder een verzameling van zin die ons tijdens de herhaling toe schenen en die ieder steeds de herinnering gaven van het licht dat voor immer in ons is.

Laat het licht van de wereld door deze verschijningsvorm heen schijnen.

Laat dit mij helpen om te leren wat vergeving betekent.

Dankzij mijn vergeving kan ik dit zien zoals het is.

Dit bedreigt misschien mijn ego, maar kan op geen enkele wijze mijn functie veranderen.

Mijn waarneming hiervan verandert mijn functie niet.

De eenheid van mijn geluk en functie blijft hierdoor volledig onaangetast.

Mijn Schepper heeft dit niet geschapen zoals ik het zie.

Laat dit mij er niet toe verleiden mezelf aan te vallen.

Laat ik dit niet als een belemmering voor mijn zicht gebruiken.

Dit heeft niet de macht verlossing van mij weg te nemen.

Laat ik dit alleen maar zien in het licht van Gods verlossingsplan.

Dit vraagt om verlossing, niet om een aanval.

In het licht ziet dit er anders uit.

Dit is deel van Gods Wil voor mij, hoe ik het ook mag zien.

Dit kan mij geen duisternis tonen, want het licht is gekomen.

Laat ik hierin Gods wetten aan het werk laten, en niet de mijne.

In het ware licht gezien biedt dit mij een wonder aan.

Hierachter gaat het wonder schuil dat al mijn grieven vervangt.

Het antwoord op dit probleem is het wonder dat het verborgen houdt.

Ik hoef niet te wachten tot dit wordt opgelost.

Wie kan met dit soort lessen en met dit soort zinnen nog steeds blijven geloven in onze (lichamelijke) kwetsbaarheid. En wie heeft zo niet nog meer wil gekregen om met de lessen verder te gaan en dan meteen bij les 91 in blijdschap te mogen ontdekken dat wij ook al een eerste start gaan maken met het los weken van onze identificatie met het lichaam.

Wonderen worden gezien in het licht.

De ogen van het lichaam nemen het licht niet waar.

Maar ik ben niet een lichaam. Wat ben ik?

Kort voordat alle hectiek hier in Nederland los begon te barsten en de eerste maatregelen om de strijd met het Corona virus aan te gaan, werden afgekondigd, kreeg ik voor mij zelf zicht op het gegeven dat ik de Cursus tot voor kort, vooral nog had gebruikt ter verdediging van mijn verzwakkende persoonlijkheid.

Zo bestreed ik lichamelijke klachten met de zin dat ik geen lichaam ben. Woof ik zorgen weg met het gegeven dat het toch alleen maar illusies zijn. En bleef ik ongewenste angsten onderdrukken met de worden dat ik louter liefde ben. Maar het is niet het doel van de Cursus om ons verdediging te verschaffen tegen het ego. De Cursus leert ons juist om in te zien dat het ego niet werkelijk is en dat wij dus ook geen enkele verdediging behoeven. Mijn gebruik van de Cursus als middel voor verdediging gaf mijn ego eerder voeding dan dat het hem aan kracht ontnam.

Met mijn blijvende oefening met de Cursus en met de nodige hulp ook van Mooji, kon ik eindelijk gaan beseffen dat ik dit gebruik van de Cursus niet meer nodig heb. Ergens is er kortstondig het besef dat het waarschijnlijk onvermijdbaar is dat de Cursus eerst op deze manier wordt gebruikt. Maar er nu vooral ook het besef dat het onvermijdbaar is dat tot dit inzicht wordt gekomen, waarna de Cursus als verdediging terzijde wordt gelegd, om het leren met de Cursus te vervolgen zonder dat er nog een angst voor het ego resteert.

Zodoende vervolg ik vol vertrouwen mijn weg.